Napój miłosny jest pierwszym dziełem Donizettiego, które zdobyło europejską sławę. Spośród współczesnych oper komicznych wyróżnia się wielką subtelnością i nastrojowością. W fabule wykorzystany został znany od średniowiecza motyw napoju o mocy łączenia kochanków (Tristan i Izolda), tu przeniesiony na włoską prowincję. Intrygę z inwencją i świeżością prowadzi muzyka, która jest bardzo atrakcyjna w swej rozmaitości i pomysłowości wykorzystywania operowych środków kompozycyjnych, w szczególności w rozpisaniu wartkich dialogów pomiędzy solistami i między solistami a chórem. Do tego dochodzą wplecione w partyturę motywy włoskich tańców i melodii ludowych. Przy tym Napój miłosny jest komedią liryczną i uczucie przywołane w w tytule opery wybrzmiewa w partiach Adiny i Nemorina. Wszystkie te nastroje i tony składają się na zajmujący dramaturgicznie i muzycznie spektakl.