Gwiazda to aktor owładnięty obsesją roli, z którą całkowicie się utożsamia. Człowiek samotny, niespełniony, znajdujący się na skraju rozpaczy i szaleństwa. Zmaga się on z uczuciami uwielbienia i zarazem zazdrości, uciekając od świata i pogrążając się w samotności i rozczarowaniu. Ideał i zarazem przekleństwo bohatera w spektaklu uosabia głos Tadeusza Łomnickiego, zaczerpnięty ze słynnej realizacji radiowej „Gwiazdy”. Korzystając z technologii dźwięku przestrzennego, reżyser zaproponował widzom „wejście w głowę” postaci. Otoczeni dźwiękiem jesteśmy nie tylko świadkami działań Gwiazdy, ale też słyszymy, dokładnie jego/jej myśli. „Podsłuchiwanie” głosów w głowie bohatera możliwe jest dzięki słuchawkom, które każdy widz otrzymuje przed wejściem na widownię. W spektaklu realizowanym w WTW po raz pierwszy w polskim teatrze wykorzystany został dźwięk binauralny – nagrany przy pomocy tzw. „sztucznej głowy”. Jest to ścieżka dźwiękowa, która – odtwarzana w zwykłych słuchawkach – daje doskonałe złudzenie pełnej, naturalnej przestrzeni akustycznej. Krzysztof Czeczot sięgał już po tę technikę w swoich produkcjach radiowych.