Golem

Legenda o Golemie, sztucznym człowieku, jest jedną najstarszych z tradycji żydowskiej. Od lat przenika różne kultury i nadaje nowe sensy.

Jak wiele figura sztucznego człowieka mówi o nas samych? Jak silnym jest elementem zbiorowej wyobraźni? Czy jest projektem marzeń o dorównaniu Bogu? Golem jest figurą, która jednocześnie zwiastuje katastrofę i nadchodzące po niej oczyszczenie. Sztuczny człowiek jest lustrem, w którym przegląda się nasze człowieczeństwo i nasza pamięć.

„Pozostali, sam na sam ze swoimi wspomnieniami, które - chodź tak trudno je dźwigać - pozostać musiały w nich na całe życie, często pod osłoną milczenia. W ich życiu nierzadko właśnie cień tych wspomnień pozostał najistotniejszy. Próbują wspierać się nawzajem, wspólnie szukać śladów, własnych korzeni...” - Jerzy Ficowski

Legenda „Golema” będzie opowiedziana głosami Dzieci Holokaustu. Ocalonymi, osmalonymi, którzy na co dzień wciąż pozostają w ukryciu. Tu każde wypowiedziane słowo, działanie, wiąże się z przeżytym doświadczeniem odciśniętym w ciele.

„Golem” staje się Przestrzenią Pamięci. Pamięci, która trwa, nie ma końca i będzie przekazywana. Klasyczny podział na widownię i scenę w „Golemie” zostaje unieważniony. Umowa na opowiedzenie tradycyjnej opowieści zostaje zawieszona. Sam widz decyduje, które fragmenty historii go interesują. Sam widz decyduje ile trwa spektakl. Widz w sposób indywidualny poddaje się wpływom nowych mediów, muzyki współczesnej, wielości bodźców płynących z fragmentarycznego odbioru świata. W „Golemie” teraźniejszość nie istnieje, tylko widz jest tu i teraz, a postaci doświadczają przeszłości i przyszłości.

„Golem” po „Dybuku” i „Malowanym Ptaku” jest trzecią częścią tryptyku realizowaną przez twórców w Teatrze Żydowskim.

W spektaklu wykorzystano fragmenty:

„Kaspar” Petera Handke, tłum. Grzegorz Sinko

„1945 Wojna i pokój” Małgorzaty Grzebałkowskiej

„Golem” Halperna Lejwika, tłum. Olek Mincer

Historie z tomów „Dzieci Holocaustu mówią” – „Turkowice” Adama Pruszkowskiego, „Mała szmuglerka” Jadwigi Kotowskiej, „Szafa świętej Moniki” Andrzeja Czajkowskiego, „Bałam się tylko mamy” Haliny Szostkiewicz i „Dziewczynka, która nie płakała” Margarity Turkow

„Golem”, po „Dybuku” i „Malowanym Ptaku”, jest ostatnią częścią tryptyku, realizowanego przez Maję Kleczewską i Łukasza Chotkowskiego w Teatrze Żydowskim. Tym razem legenda „Golema” będzie opowiedziana głosami Dzieci Holokaustu.

Do przestrzeni „Golema” można dołączyć w dowolnym momencie i w dowolnej chwili ją opuścić. Spektakl jest otwarty dla publiczności przez kilka godzin i tak jak w galerii sztuki, widzowie sami decydują, ile trwa spektakl i które fragmenty historii chcą zobaczyć. Przedstawienie nie ma wyznaczonego początku ani końca, podział na scenę i widownię nie istnieje. Każdy widz może swobodnie podążać za akcją i wybierać, które fragmenty historii obejrzy, może też wracać, aby odkryć nowe dla siebie wątki. Sam decydujesz, jaki będzie twój „Golem”.

* Do przestrzeni „Golema” można dołączyć w dowolnym momencie i w dowolnej chwili ją opuścić. Spektakl jest otwarty dla publiczności przez kilka godzin i tak jak w galerii sztuki, widzowie sami decydują, ile trwa spektakl i które fragmenty historii chcą zobaczyć. Przedstawienie nie ma wyznaczonego początku ani końca, podział na scenę i widownię nie istnieje. Każdy widz może swobodnie podążać za akcją i wybierać, które fragmenty historii obejrzy, może też wracać, aby odkryć nowe dla siebie wątki. Sam decydujesz, jaki będzie twój „Golem”.

Premiera i pokazy spektaklu „Golem” są współorganizowane przez TR Warszawa.

Spektakl przeznaczony jest dla widzów od 16 roku życia.

UWAGA: Brak miejsc siedzących! Teatr zapewnia pojedyncze krzesła dla osób wymagających miejsca siedzącego. Osoby te proszone są o kontakt pod adresem mailowym ow@trwarszawa.pl.

Na scenie występują między innymi Michał Czachor, Małgorzata Gorol, Kaya Kołodziejczyk, Joanna Przybyłowska, Henryk Rajfer, Wanda Siemaszko.

Źródło zdjęcia: fot. Magda Hueckel