A oto tylko niektóre synonimy słowa codzienność: „[…]rutyna, banalność, powszedniość, jednostajność, typowość, pospolitość, bezbarwność. A także „rzeczy i sprawy codzienne, zwykłe; też cecha takich rzeczy i spraw.” (Słownik Języka Polskiego PWN) Ale idąc dalej robi się ciekawiej „Termin „codzienność” w naukach społ. ma wiele znaczeń. N. Elias (1978) wyróżnia ich 8: 1) codzienność jako antynomia święta; 2) codzienność jako rutyna; 3) codzienność jako styl życia mas; 4) codzienność jako dzień pracy (w szczególności robotnika); 5) codzienność jako wydarzenia małej wagi, nieistotne, codzienne, potoczne; 6) codzienność jako życie prywatne; 7) codzienność jako obszar naturalnych, spontanicznych, „prawdziwych” przeżyć; 8) codzienność (świadomość potoczna) jako symbol myślenia naiwnego, ideol., fałszywego. W. Bergmann (1981) [……] podkreśla fakt pominięcia przez Eliasa znaczeń związanych z fenomenologicznymi analizami problemu codzienności. Uzupełnia klasyfikację Eliasa o dodatkowe 4 znaczenia: 1) codzienność jako obszar działania i doświadczeń, fundament innych sfer życia człowieka; 2) codzienność jako świat dostępny dla każdego, w którym wszyscy mają zbliżone kompetencje działania i zasoby; 3) codzienność jako obszar, którego charakter jest każdorazowo zależny od określonej jednostki lub grupy społ.; 4) codzienność jako jedna z dziedzin rzeczywistości. Zestawienie to pokazuje jak różnorodną problematyką zajmują się badacze codzienności.” I jeszcze dalej i jeszcze ciekawiej „Codzienność jest ujmowana jako świat w nastawieniu naturalnym (kategoria teoret. stworzona przez fenomenologa M. Schelera opisująca stan świadomości w świecie codziennych praktyk). [….]Codzienność jest ujmowana w sensie fenomenologicznym jako świat przeżywany i traktowana jako fundament wszystkich form aktywności celowych, włącznie z nauką.” Encyklopedia PWN Opracowanie: Sławomir Mandes A także, codzienność to w każdej sekundzie moje” tu i teraz”. Jest to czas, który nie wraca , więc warto go przeżyć ( a nie stracić np. czekając ) Czy naprawdę codzienność jest aż tak nieatrakcyjna? Bardzo ją lubię i doceniam, ale bywa tez prawdziwie nieznośna i żmudna. Z niej i w niej dzieją się rzeczy niezwykłe, „strzelają fajerwerki na pustyni”. „Partytury codzienności”, to trzeci spektakl w cyklu „ Partytury uważności”, poprzednie to: „”Piękno jak powietrze „Wszystko co jest, wydarza się teraz”