Podobno mężczyźni powinni pozostawać oddaleni od siebie fizycznie. Podobno chłopcom i facetom nie wypada trzymać się za ręce. Odradza się im delikatnego przytulania czy głaskania w miejscach publicznych. Zakazuje całowania przy powitaniu. Mężczyźni nie powinni okazywać emocji i pozostawać w bliskich, emocjonalnych i dotykowych kontaktach. Podobno demonstrowanie uczuć przez mężczyzn powinno być relegowane z przestrzeni publicznej i pry- watnej. Podobno to nie przystoi. To niemęskie. Wyobrażenie o spektaklu „Bromance” pojawiło się od zainteresowania dyskursem wokół nowej koncepcji braterstwa. Idei sformułowanej przez Jane Ward i opisywanej w "Not Gay. Sex between Straight White Man”. Spektakl jest próbą zmierzenia się ze stereotypem „prawdziwego mężczyzny” w celu ukazania wielu warian- tów męskości. Co za tym idzie przekraczania granic stereotypu i ponownego definiowania tożsamości mę- skiej, widzianej w szerszym aspekcie i nie wykluczającej postaw odbiegających od wyuczonej normy. Szu- kamy odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób zostawić mężczyznom w przestrzeni publicznej nieformalne prawo do przejawów czułości czy sentymentalności, bez obawy o bycie posądzonym o śmieszność, czy słu- chanie krytycznych uwag o niemęskim zachowaniu. W czasie procesu twórczego nad spektaklem wróciliśmy do naszych doświadczeń i wspomnień. Wyprepa- rowaliśmy z pamięci, dyskursu, obserwacji materiał ruchowy związany z dotykiem, czułością, ale także prze- jawami emocjonalnej bliskością obecnymi pomiędzy mężczyznami w koleżeńskich relacjach i poddaliśmy go osobliwości. Zderzaliśmy ze sobą różne sceny, które pozwoliły nam przeprowadzić diagnozę nad męskimi sposobami kreowania bliskości emocjonalnej i intymności. Performerzy skupiają się na sytuacjach, w których w obawie przez wykluczeniem i przekroczeniem granic normatywności, mężczyźni wyrzekają się pewnych gestów i zachowań. Czy nienacechowany negatywnie bromance w naszym społeczeństwie jest możliwy? Symetria to rozpad i powielenie. Dramat wrażliwości skóry. I twarzy. I słowa. Symetria to ciało w stanie spoczynku. Wyobcowanie ciała i docieranie do siebie. Symetria to reakcja automatyczna i impulsywna. Symetria to fascynacja. Albo niezrozumienie. Albo pragnienie. Symetria to stanowczość. Albo zalotność. To poszukiwanie prawdy i wspólna rzeczywistość. Symetria to wizja. Nasza i wasza. To podobieństwa i różnice. To interaktywność odbioru znaczeń i tematu. Symetria to lustrzane odbicie. Symetria to iluzja. Choreografia: Michał Przybyła Kreacja i wykonanie: Daniela Komędera-Miśkiewicz, Dominik Więcek Muzyka: Michał Strugarek --- Michał Przybyła jest absolwentem studiów licencjackich na Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi w zakresie tańca i choreografii. Studiował na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu na kierunku Media Interaktywne i Widowiska. Jest dwukrotnym stypendystą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Ukończył program MASA organizowany przez Kibbutz Contemporary Dance Company w Izraelu oraz staż w KCDC. Był choreografem i reżyserem spektaklu „MOVE do mnie” w Łodzi, który stworzył wraz z grupą Urban Movement w 2016 roku. W 2018 roku rozpoczął projekt „Inicjatywa żywa” skierowany do tancerzy i osób niepełnosprawnych fizycznie, który przeprowadził w Pawilonie w Poznaniu oraz był choreografem spektaklu teatralnego „Ausgang” w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu, w reżyserii Mirka Kaczmarka. Wraz z Dominikiem Więcekiem założył nieformalny kolektyw twórczy Direct Message Collective i stworzył spektakl „Bromance” (koncepcja, reżyseria, choreografia i wykonanie) w ramach rezydencji „Nowa Generacja” organizowanej przez Scenę Roboczą w Poznaniu, który został laureatem II Konkursu na Najlepszy Spektakl Teatru Niezależnego „The Best OFF”, wyróżnienie podczas 54. Przeglądu Teatrów Małych Form Kontrapunkt 2019. Stworzyli również spektakl/instalację ANIMALIA w ramach programu Pawilon Otwarty w Poznaniu. W latach 2016-2020 był artystą tancerzem w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu, z którym brał udział m.in. w Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Tańca w Lublinie i Międzynarodowym Festiwalu Sztuki w Szanghaju w Chinach. Współpracował z takimi artystami jak: Yoshiko Waki, Rami Be'er, Jo Strømgren, Maciej Kuźmiński, Ewa Wycichowska, Jacek Przybyłowicz, Aleksandra Dziurosz, Marta Ziółek, Tomasz Bazan. Dwukrotnie uczestniczył w warsztatach Vertigo Masterclass w Izraelu organizowanych przez Vertigo Dance Company, a także wziął udział w Gaga Lab organizowanych przez Batsheva Dance Company w 2018 i 2019 roku. Od 2020 roku prowadzi swój autorski cykl rozmów z artystami sztuki tańca: Ciało doskonałe, na portalu taniecPOLSKA.pl W 2020 roku otrzymał stypendium twórcze Miasta Kraków oraz został rezydentem Centrum Teatru i Tańca w Warszawie. Wraz z Dominikiem Więckiem jest rezydentem TanzFaktur w Köln w Niemczech w ramach programu INKUBATOR 2020. Jest aktualnym stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2020/II. StartUp - SCENA DLA MŁODYCH to program organizowany przez Centrum Teatru i Tańca w Warszawie, którego celem jest wspieranie młodych artystów zajmujących się tańcem współczesnym. Wybrane w trybie konkursowym projekty otrzymają środki na realizację zgłoszonego spektaklu, wsparcie producenckie oraz konsultacje merytoryczną. W tym roku swoje prace w ramach programu stworzą Michał Przybyła i Alicja Czyczel. Projekt Centrum Teatru i Tańca w Warszawie współfinansuje Miasto Stołeczne Warszawa