Szczury

Teatr Powszechny

Dramat

5,6/ 10

A kiedy Abraham dowiaduje się od anioła, że nie jest tu po to, by złożyć w ofierze Izaaka, ten pyta: Jak to? W takim razie przyszedłem nadaremnie? Mimo wszystko przynajmniej go skaleczę, aby upuścić trochę krwi. Czy sprawi ci to przyjemność?

W Szczurach, jak w innych dramatach, noblista Gerhart Hauptmann pokazuje świat w stanie rozkładu zasad i wartości. Przyglądając się społecznej nędzy życia zawsze powtarzał, że chce nieść rebelię, która rozwścieczy publiczność i polityków. Zmuszał i zmusza, by widz kierował wzrok na rzeczy, których nie chce oglądać.

Maja Kleczewska przenosi akcję dramatu do współczesnej Warszawy, wraz z dramaturgiem, Łukaszem Chotkowskim, rozgrywa kolejne sekwencje dramatu w kręgach warszawskich elit, które uzurpują sobie prawo do strofowania i wychowywania społeczeństwa. W przedstawieniu świadomie zostali obsadzeni aktorzy, którzy na co dzień goszczą na srebrnych ekranach w większości polskich domów.

Spektakl w Teatrze Powszechnym to drugie, po prapremierze w 1911 roku, wystawienie Szczurów w Polsce.

W spektaklu występują między innymi Karolina Adamczyk jako Polina (Paulina Piperkarcka), Tomasz Chrapusta jako Aktor, Karina Seweryn jako Selma Knobbe, Michał Jarmicki jako Dyrektor teatru (Harro Hassenreuter), Michał Czachor jako Bruno (Bruno Mechelke), Mateusz Łasowski jako Pan Paweł (Pan John).

Czas trwania: 120 minut

Obsada

Karolina Adamczyk
Polina (Paulina Piperkarcka)

Tomasz Chrapusta
Aktor

Karina Seweryn
Selma Knobbe

Michał Jarmicki
Dyrektor teatru (Harro Hassenreuter)

Michał Czachor
Bruno (Bruno Mechelke)

Mateusz Łasowski
Pan Paweł (Pan John)

Maria Robaszkiewicz
Alicja-aktorka (Alicja Rutterbusch)

Eliza Borowska
Pani Hanna (Pani John)

Magdalena Koleśnik
Pani Knobbe

więcej

Realizacja

Reżyseria: Maja Kleczewska

Scenariusz Sceniczny: Maja Kleczewska, Łukasz Chotkowski

Dramaturgia: Łukasz Chotkowski

Scenografia, Reżyseria Światła, Video, Found Footage: Wojciech Puś

Muzyka: Paweł Krawczyk

Kostiumy: Konrad Parol

Inspicjent: Marek Gorzkowski

więcej

Opinie naszych widzów (3)

10,0/ 10

Spektakl nie tyle świetny, co wybitny. Dla inteligentnego, obytego widza. Metafora za metaforą jak w matrioszce.

ma.....@gm...il.com / 17 kwietnia 2016
7,0/ 10

Teatr, jak ja bym go nazwał, awangardowy, zatem rzecz gustu, czy się komuś podoba i czy do kogoś przemawia czy nie. Ale na pewno warto zobaczyć. Ma swój klimat, choć nieco przerysowany.

ar.....@....pl / 15 lutego 2016
4,0/ 10

Bardzo trudna, niezrozumiała sztuka.

ik.....@im...up.pl / 18 kwietnia 2016

Recenzje krytyków (1)

W spektaklu ukazane zostały także mechanizmy zniewalania osób podległych w hierarchii zatrudnionych w teatrze - widoczne choćby w przypadku relacji reżyser-aktor, w której ten drugi musi się biernie poddawać pierwszemu i godzić na wszystko, gdyż w przeciwnym razie nie dostanie kolejnej roli. W spektaklu obrywa się mu m.in. za uwikłanie w mechanizmy rynkowe, zachowawczość i schlebianie mało wymagającemu widzowi. (...)
Pełno tu tragifarsowości, perwersji i przekroczeń. Na scenie dokonywany jest bezlitosny przegląd ludzkich ułomności, jaskrawo ukazane są także opresyjne mechanizmy społeczne.

Karol Owczarek Całą recenzję przeczytasz tutaj