Krzyczcie, Chiny!

Teatr Powszechny

Dramat

8,1/ 10

W porcie chińskim w niewyjaśnionych okolicznościach ginie jeden z białych kolonizatorów. W odwecie kapitan angielskiego okrętu wydaje rozkaz egzekucji dwóch niewinnych Chińczyków.

Czy bunt mieszkańców wobec przemocy garstki uprzywilejowanych decydentów z Europy, będzie początkiem walki o wolność i godność człowieka? Czy kobiety w tej historii, których jedyną bronią i piętnem jest seksualność, zdołają powstrzymać swoich mężów i kochanków przed eskalacją konfliktu, czy raczej uruchomią w nich pierwotne instynkty zemsty i dominacji nad słabszym?

Twórcy Krzyczcie, Chiny! na nowo podejmują temat rewolucji i podziałów społecznych we współczesnym świecie. Spektakl jest obrazem zmagań o prawo do autonomiczności jednostki zderzającej się z brutalną dyskryminacją. Polityczna wyrazistość zestawiona zostaje z prymitywną siłą i wielkimi emocjami, a wszystko podkreśla wspaniała gra aktorska.

Na scenie występują między innymi Grzegorz Otrębski jako Mister Holey, Karolina Adamczyk jako Boy - służący na kanonierce i służący wszędzie, Michał Sitarski jako Daoin, Fej, Ama, Taj-li, Michał Jarmicki jako Daoin, Fej, Ama, Taj-li, Michał Tokaj jako Porucznik Copper, Eliza Borowska jako Pani de Bruchelle.

Czas trwania: 95 minut
Źródło zdjęcia: fot. Magda Hueckel

Zwiastuny

Obsada

Grzegorz Otrębski
Mister Holey

Karolina Adamczyk
Boy - służący na kanonierce i służący wszędzie

Michał Sitarski
Daoin, Fej, Ama, Taj-li

Michał Jarmicki
Daoin, Fej, Ama, Taj-li

Michał Tokaj
Porucznik Copper

Eliza Borowska
Pani de Bruchelle

Jacek Beler
Student, Palacz

Magdalena Koleśnik
Kordelia de Bruchelle

Mateusz Łasowski
Przewoźnik I

Arkadiusz Brykalski
Pan de Bruchelle

Michał Czachor
Przewoźnik II

więcej

Realizacja

Reżyseria: Paweł Łysak

Dramaturgia: Sebastian Majewski

Konsultant: Sławomir Sierakowski

Scenografia - Barbara Hanicka

Światło: Damian Pawella

Konsultacje choreograficzne: Kaya Kołodziejczyk

Muzyka: zespół aktorski pod kierunkiem Jacka Belera i Krzysztofa Nowickiego

Asystent reżysera: Filip Gieldon

Scenografia: Barbara Hanicka

Inspicjent: Barbara Sadowska

więcej

Opinie naszych widzów (9)

10,0/ 10

mocna rzecz, siedzenie w pierwszym rzędzie to ekstremalne teatralne doświadczenie, aktorzy też nie mają łatwo - umiejętność nurkowania wskazana

an.....@po...ta.wp.pl / 27 stycznia 2017
9,0/ 10

Bardzo dobrze zrobiony i zagrany spektakl. Muzyka na żywo, ciekawe wykorzystanie przestrzeni sceny i w poziomie i w pionie - postać unosząca się nad sceną, kolejna nurkująca pod... Granie do widzów i na widzów, wejście w publikę. Pozytywnie.

cy.....@gm...il.com / 07 lutego 2017
9,0/ 10

Interesujący , porusza ważne problemy egzystencjalne. Spektakl ze świetnym tempem, pełen zaskakujących scen. Podziwiam aktorów, mieli bardzo trudne zadanie. Wszechobecna woda ( mam nadzieję, że ciepła) dodawała niesamowitej ekspresji. Teatr bardziej formy niż słowa. Trochę , jak w kalejdoskopie. wymaga od widza ciągłej uwagi i skupienia.

we.....@....pl / 28 stycznia 2017
9,0/ 10

Świetny spektakl, taka powinna być sztuka - nieoczywista. Jedno z niewielu wydarzeń, w których chciałabym uczestniczyć jeszcze raz.

ne.....@tl...en.pl / 21 marca 2016
8,0/ 10

Daje do myślenia. Aktualny. Polecam!

ga.....@....pl / 29 stycznia 2017
8,0/ 10

Fajny kontakt z widzami

an.....@gm...il.com / 21 lutego 2016
8,0/ 10

Było dziwnie

ka.....@es...at.pl / 12 listopada 2015
7,0/ 10

Zaskakujące, często szokujące, w bardzo interesującej konwencji

mi.....@gm...il.com / 30 stycznia 2017
5,0/ 10

Spektakl bez duszy, interakcja z publiką była widocznie naciągana i na siłę. Kwestia wypalenia aie sztuki moim zdaniem. Czas chyba zmienić repertuar.

pp.....@gm...il.com / 29 stycznia 2017

Recenzje krytyków (1)

Niepokojący, wciągający, tajemniczy i groźny - tak najprościej opisać spektakl (…) Na Krzyczcie, Chiny! warto się wybrać jednak przede wszystkim dla Karoliny Adamczyk! Wielka rola! (…) Wyszedłem z teatru poruszony, Powszechny tym razem faktycznie „się wtrącił”. Paweł Łysak postawił na to, by tekst Tretiakowa przedstawić w formie muzyczno-obrazowego kolażu, łączącego elementy improwizacji, farsy, dramatu. Połączenie tyleż ryzykowne, co w tym wypadku udane. Krzyczcie, Chiny!, podejmując temat różnic rasowych i klasowych, nie wikła się w polityczne dyskusje. Sztuka ma wydźwięk uniwersalny i dotyczy raczej ludzkich wad i niesprawiedliwego prawa silniejszych. Dystans, który burzą aktorzy, wciągając publiczność w tok przedstawienia (naprawdę warto doświadczyć tego samemu), nie pozwala widzom czuć się komfortowo, zmusza do myślenia.

Włodzimierz Neubart Całą recenzję przeczytasz tutaj