Wania i jego adoptowana siostra Sonia, rodzeństwo w średnim wieku, dzielą dom po rodzicach w Bucks County w Pensylwanii. W idyllicznej scenerii domu na wzgórzu na tarasie z pięknym widokiem na staw popijają poranną kawę. Mają imiona bohaterów Czechowa nadane przez rodziców – entuzjastów teatru. Wania i Sonia nigdy nie musieli dorosnąć. Opiekowali się teraz już zmarłymi rodzicami, nie mają pracy. Pieniądze zapewnia im ich siostra Masza, słynna aktorka seriali klasy premium („Lady killer” to jej najsłynniejsza rola), która jest właścicielem domu i płaci rachunki. Wania (który jest gejem) i Sonia (która zawsze przypomina wszystkim, że została adoptowana) spędzają dni, rozpamiętując wszystkie stracone szanse, zastanawiając się, czy gaj dziewięciu wiśni na ich posiadłości to już wiśniowy sad i opłakują swój raczej czeski los w życiu. Jedynym innym mieszkańcem domu jest sprzątaczka Kasandra, która podobnie jak jej imienniczka, ma skłonność do wypowiadania strasznych i absurdalnych proroctw, w które nikt nie wierzy, a które czasami się sprawdzają. Ta „sielanka” zostaje przerwana niespodziewaną wizytą Maszy, niosącą ze sobą falę dramatu, niekończącą się litanię sukcesów i niepewności oraz znacznie młodszego, wspaniałego acz raczej pustego kochanka o imieniu Spike... "Sztuka Duranga ma delikatność i misterność czechowowskich konstrukcji, tak bliskich polskiemu widzowi i jednocześnie rozmach brodwayowskich produkcji, które gwarantują sukces u każdej publiczności. Jedną z jej najważniejszych wartości są pełnowartościowe, dramatyczne i jednocześnie komediowe role, które w tej obsadzie zachwycą. Dla mnie jest to materiał na prawdziwe widowisko zrobione z dbałością o słowo, frazę i klarowną, linearną fabułę, dające szansę na pokazanie teatru w jego najszlachetniejszej współczesnej formie. To piękna sztuka o najważniejszych wartościach życia, wzruszająca, smutna, sentymentalna i bardzo, bardzo mądrze śmieszna" - Maciej Kowalewski - reżyser spektaklu.