– Samobójstwo jako najbardziej niegodziwe wykroczenie przeciw moralnemu porządkowi świata jest najbardziej wiarygodnym dowodem na istnienie moralnego porządku świata, ponieważ samobójca oszczędza moralnemu porządkowi świata konieczności wydania wyroku i tym samym potwierdza jego istnienie – napisał Frank Wedekind w sztuce “Przebudzenie wiosny. Tragedia dziecięca”. Dramatopisarski debiut młodego niemieckiego skandalisty z przełomu XIX i XX wieku to jeden z nielicznych tekstów dramatycznych w europejskim kanonie literackim, przedstawiający zbiorowy portret nastolatków. Na scenie Teatru Ochoty, ośrodka młodej kultury teatralnej, ma szansę zadziałać ze zdwojoną siłą. Młodzi bohaterowie Wedekinda żyją w opresyjnym świecie nakazów i zakazów, w którym każda próba transgresji grozi wykluczeniem. Próbując tworzyć swoją własną, odrębną od dorosłych przestrzeń, w efekcie replikują tylko znane z domu przemocowe schematy. Nieświadomie krzywdzą zarówno siebie jak i tych, których chcieliby lub mogliby kochać. Ich dzieciństwo jest dalekie od wyidealizowanego przez kulturę obrazu szczęścia i beztroski. To pasmo niezrozumiałych i niezawinionych cierpień, które stają się bolesną obsesją. Po latach, powraca pytanie, czy tę samonapędzającą się machinę przemocy można było zatrzymać.