Spektakl – egzamin studentów IV roku wydziału Aktorskiego „Trzy siostry” według dramatu Antona Czechowa to historia rodziny Prozorowów. W poszczególnych aktach, Czechow uchwycił postaci w przełomowych momentach ich życia. Przedstawione spotkania, zdarzenia i rozmowy tylko z pozoru wydają się błahe. W istocie zmienia się wszystko, cały świat bohaterów ulega ogromnym przeobrażeniom, degradacji i niemal katastroficznej ruinie. Naświetlone przez Czechowa „zwykłe” sceny aż kipią od wewnętrznej dynamiki, ruchu i energii – z nudnej z pozoru ,melancholijnej atmosfery wyłania się wielobarwny dramat.

„Trzy siostry” to galeria charakterów, wielu odmiennych osobowości, ludzi w różnym wieku, na innych etapach życia, o zróżnicowanej wrażliwości, odmiennym odczuwaniu rzeczywistości i czasu. To historia postaci, z których każda legitymuje się innym światopoglądem i wyznaje inne zasady. Wszyscy bohaterowie dramatu tylko pozornie prowadzą ze sobą niekończące się rozmowy, Tak naprawdę są to charakterystyczne dla postaci Czechowa „dialogi głuchych” . Nikt tu nikogo nie słucha. Wszyscy wygłaszają swoje pełne cierpienia , rozczarowania czasami banalne a czasami nawet patetyczne monologi rozczłonkowane i ujęte tylko w formę dialogu, rozpisane niejako na dialog. Każdy mówi głośno do siebie. Nie ma tu prawdziwego kontaktu między ludźmi żyjącymi przecież w grupie, niemal nie rozstającymi się ze sobą . Każda z tych osób ma własny, obcy dla innych, emocjonalny krąg upodobań, każda jest samotna . Stosunki między bohaterami ukazują się nam w stanie rozproszenia i wyobcowania. Mimo to w postaciach dramaty można odnaleźć bardzo dużo emocji , uczuć , bliskiego nam współczesnym, rozumienia świata.

Wraz z bohaterami Czechowa zadajemy sobie pytanie : Co kieruje naszym życiem? Jak dbać o istotne dla nas wartości? Jak nie bać się przemijania i śmierci? Jak walczyć z niemocą , bezsilnością i przeznaczeniem? Czy jest to w ogóle możliwe ? Co powoduje u nas atrofię uczuć ? Dlaczego pomimo rozwoju cywilizacyjnego, postępu naukowego( psychiatria , psychologia, socjologia) pod względem emocjonalnym nadal stoimy w tym samym martwym puncie co człowiek ponad sto lat temu? Ludzie są zetem istotą atrakcyjności Czechowowskiej materii. Ludzie zanurzeni w strumieniu życia: słabi, żałośni, uwikłani w żenujące manipulacje, zasługujący na współczucia ale na litość i wzgardę czasem też.

prof. dr. hab. Grzegorz Chrapkiewicz

Czas trwania: 100 minut
Źródło zdjęcia: fot. Vova Makovskyi