Emil z Lonnebergi

Teatr Baj

Dla dzieci

8,4/ 10

Emil nigdy długo się nie zastanawia, kiedy przychodzi mu do głowy jakiś dobry pomysł. Na przykład, jak nie zmarnować ostatniej łyżki zupy, która została na dnie wazy. Albo jak zamienić siostrę we flagę. Niestety z tymi pomysłami mają trochę kłopotów rodzice i sąsiedzi. Dzięki teatrowi widzowie mogą obserwować „dobre pomysły” od momentu, kiedy się rodzą w głowie Emila, i śledzić z napięciem, co z nich wyniknie. Zabawne przygody uroczego uparciucha z Lönnebergi dorosłym przypominają dzieciństwo, a dzieci inspirują. Do dobrych pomysłów, oczywiście.

Spektakl pełen energii właściwej małym urwisom, na wskroś teatralny, z akcją wciągającą po uszy.

Spektakl przeznaczony dla dzieci od 5. roku życia.

Na scenie występują między innymi Marek Zimakiewicz jako Emil, Aneta Płuszka jako Alma, czyli Mama Emila/Licytator (głos), Piotr Michalski jako Anton, czyli Tata Emila/Chłop z Krakstorp, Marta Gryko-Sokołowska jako Ida, czyli siostra Emila/Maja Borówka/Bulten z Bo/Doktor/Pani Petrell (głos), Andrzej Bocian jako Alfred, parobek/Pastor, Natalia Kiser jako Lina, służąca.

Czas trwania: 90 minut
Źródło zdjęcia: http://www.teatrbaj.waw.pl/

Zwiastuny

Obsada

Marek Zimakiewicz
Emil

Aneta Płuszka
Alma, czyli Mama Emila/Licytator (głos)

Piotr Michalski
Anton, czyli Tata Emila/Chłop z Krakstorp

Marta Gryko-Sokołowska
Ida, czyli siostra Emila/Maja Borówka/Bulten z Bo/Doktor/Pani Petrell (głos)

Andrzej Bocian
Alfred, parobek/Pastor

Natalia Kiser
Lina, służąca

więcej

Realizacja

Autor: Astrid Lindgren

Tytuł oryginału: Emil i Lönneberga

Adaptacja: Johan Gille

Tłumaczenie: Anna Witkowska

Reżyseria: Konrad Dworakowski

Scenografia: Martyna Dworakowska

Muzyka: SzaZa - Paweł Szamburski, Patryk Zakrocki

Ruch sceniczny: Jacek Owczarek

Animacje komputerowe: Michał Zielony

Reżyseria światła: Bary

Asystent reżysera: Piotr Michalski

więcej

Opinie naszych widzów (2)

8,0/ 10

spektakl OK

m.....@ka...on.pl / 09 marca 2020
5,0/ 10

Rzetelne aktorstwo, dobry pomysł realizacyjny - lalki, światło, scenografia. Ale moim zdaniem tekst to ramota, nudna i niezrozumiała dla dzieci, więc nie było warto zadawać sobie trudu, by to wskrzeszać. Sala na Wysockiego przystosowana jest dla rosłych dorosłych - dla dzieci fatalna, bo nic nie widzą sponad foteli, mimo iż siedzą na twardych plastikowych podkładkach.

zo.....@....pl / 25 lutego 2019