Europejska awangarda artystyczna w okresie międzywojennym przyniosła rewolucyjne zmiany w postrzeganiu sztuk wizualnych. Jedną z przedstawicielek tamtego czasu była Katarzyna Kobro – artystka i rewolucjonistka teorii rzeźby. Jej opracowana wspólnie z Władysławem Strzemińskim rozprawa z 1931 roku Kompozycja przestrzeni: obliczenia rytmu czasoprzestrzennego stała się punktem wyjścia do pracy nad stworzeniem międzynarodowego performansu immersyjnego – Przestrzenie Kobro. Pod względem formalnym, praca nad spektaklem stała się doświadczeniem zespołowym, a jego celem było znalezienie modelu, który pozwoli teoretyczne rozważania nad istotą i funkcją rzeźby przełożyć z myśli awangardowej na współczesne języki: performatywne, choreograficzne i społeczne. Teoria Kobro i Strzemińskiego to nie tylko matematyczna analiza formalna, poprowadzona przez subiektywną historię rzeźby od prymitywizmu przez architektoniczną rzeźbę gotycką, dynamizm baroku, ale również opowieść o poszukiwaniu nowej idei rzeźby – kompozycji przestrzennej postrzeganej w duchu unizmu, występującej w relacji, otwartej na czas, przestrzeń, komunikację i na wspólnotę. Performatywne badanie osiągnięć międzywojennej awangardy stawia przed dzisiejszymi twórcami pytanie: czy doświadczenie wspólnoty jest jeszcze możliwe? Przestrzenie Kobro jest częścią międzynarodowego projektu Embodied Ideas, w ramach którego Stowarzyszenie Sztuka Nowa we współpracy z Priestor Súčasného Tanca (Koszyce, Słowacja), Move Ostrava (Ostrava, Czechy), Ziggurat Project (Budapeszt, Węgry) prowadzi badania nad dziedzictwem awangardy krajów wyszehradzkich. Teoria Kobro i Strzemińskiego stała się inspiracją dla poszukiwań transgresji rzeźby w historycznie pojmowanym czasie i przestrzeni. Badania te, w których uczestniczyli poprzez pracę warsztatową wszyscy twórcy, stały się inspiracją do opracowania koncepcji reżysersko-choreograficzno-performatywnej, nad którą wspólną pracę podjęli Dawid Żakowski i Zofia Urszula Komasa wraz z czwórką zaproszonych do projektu choreografów Agnieszka Kryst, Kat Rampackova, Jana Ryslava, Martin Talaga. Reżyser, Dawid Żakowski, w następujący sposób opowiada o założeniach tej koncepcji: Chcielibyśmy stworzyć przestrzeń performatywną otwartą również dla widza. Instalację tworzyć będzie niezdefiniowany ruch widzów, jak i ruch performerów - ustrukturyzowany i wyznaczony przez ramy czasoprzestrzeni, zaprojektowany przez choreografów. Ten wspólny wykładnik będzie tworzył swojego rodzaju algorytm zachowań, przemieszczeń, migracji, jakie odbywają się na płaszczyźnie czasoprzestrzeni. Będzie to instalacja, performans immersyjny, którego rejestrację będziemy mogli śledzić na mapie przemieszczających się elementów, znajdujących się w przestrzeni. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ENG KOBRO_SPACES The European artistic avant-garde in the interwar period brought revolutionary changes in the perception of visual arts. One of the representatives of that time was Katarzyna Kobro - an artist and revolutionist in the theory of sculpture. Her dissertation from 1931, entitled Composition of Space: Calculating the Space-Time Rhythm, prepared together with Władysław Strzemiński, became the starting point for work on the creation of an international immersive performance - Kobro Spaces. In formal terms, working on the performance became a team experience, and its aim was to find a model that would allow theoretical considerations on the essence and function of sculpture to be translated from avant-garde thought into contemporary performative, choreographic and social languages. The theory of Kobro and Strzemiński is not only a mathematical formal analysis, guided by the subjective history of sculpture from primitivism through architectural Gothic sculpture, the dynamism of the Baroque, but also a story about the search for a new idea of sculpture - a spatial composition perceived in the spirit of unism, appearing in a relationship open to time, space, communication and community. From the perspective of the century, however, it can be seen that between the unistic theory of sculpture and the artistic practice of its creators, there were many tensions that were difficult to reconcile, which makes their search utopia. Performative research on the achievements of the interwar avant-garde poses the question of today's artists: is community experience still possible? Przestrzenie Kobro is part of the international project Embodied Ideas, under which the Sztuka Nowa Association in cooperation with Priestor Sucesnego Tanca (Košice, Slovakia), Move Ostrava (Ostrava, Czech Republic), Ziggurat Project (Budapest, Hungary) conducts research on the heritage of the avant-garde in the countries of the Group Visegrad.