Łaknąć

Łaknąć to przedostatni z dramatów angielskiej dramatopisarki. Napisany pod pseudonimem Marie Kalvedon, pochodzącym od miejsca dorastania samej Kane, czyli Kelvedon Hatch. Sztukę zadedykowała Markowi Ravenhillowi. W porównaniu z wcześniejszymi tekstami tworzonymi w nurcie „nowego brutalizmu”, w Łaknąć po raz pierwszy zastosowała poetycki strumień świadomości, rozpisany na cztery postaci: A, B, C i M. Przyjęty przez nią pseudonim pozwolił uniknąć dyskusji dotyczących zmiany środków artystycznych, gdyż Kane była kojarzona z burzliwymi debatami wokół nowej poetyki teatralnej. Szczególnie zależało jej, aby uwaga odbiorców skupiła się na samym tekście.

Tym, co bez wątpienia łączy czysto poetycki tekst Łaknąć Sarah Kane (Crave) z instalacją In Situ Daniela Burena jest jedno słowo - eksperyment. Towarzyszy mu określenie kolejne - radykalny, ponieważ wydarza się na przecięciu zupełnie różnych światów. Abstrakcyjna instalacja, stanowiąca punkt wyjścia dla rozpatrywania przestrzeni scenicznej, zgodnie z postulatami Burena, nie posiada żadnej konkretnej wymowy czy jasnego przeznaczenia. To kontekst, jaki mogą nadać jej działania sceniczne, chwilowo czyni ją obiektem „tu i teraz”. Twórcy spektaklu zdecydowali się sięgnąć po równie niejednoznaczny, nie dający żadnych wskazówek realizatorskich, stojący w zupełnej opozycji do dramatu klasycznego tekst. Poemat jest próbą uchwycenia różnych rejestrów ludzkiej emocjonalności. Ten strumień świadomości skomponowany na cztery głosy instalacja In Situ materializuje w przestrzeni. Poetyckość, ulotność i bezbronność - to słowa dopełniające, które podkreślają wagę subiektywnego doświadczenia odbiorców dla całości wydarzenia.

To dzieło intertekstualne, nawiązuje choćby do Ziemi Jałowej T.S. Eliota czy cytatów z Biblii, zawiera także liczne wątki autobiograficzne. Kane określała dramat jako eksperyment z formą, językiem, rytmem i muzyką, pisząc, że „poezja jest językiem dla siebie samej”.

Radosław B. Maciąg – Student IV roku Wydziału Reżyserii Dramatu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. W 2015 roku jego inscenizacja Końcówki Samuela Becketta została zakwalifikowana do 5. edycji Forum Młodej Reżyserii. Założyciel i prezes fundacji Post Artem, wspierającej i promującej sztukę niezależną, lider grupy artystycznej o tej samej nazwie.

Na scenie występuje Grażyna Sobocińska, Dominika Biernat, Mateusz Smoliński, Tomasz Nosiński .

Czas trwania: 50 minut