Fundacja Krystyny Jandy Na Rzecz Kultury to Fundacja rodzinna. Założycielami i fundatorami są Krystyna Janda – aktorka, Edward Kłosiński – operator filmowy i Maria Seweryn – aktorka. W życiu prywatnym – rodzina. Głównym celem statutowym Fundacji jest wspieranie i upowszechnianie kultury, w szczególności poprzez prowadzenie teatrów. Kolejne to pomoc ludziom w dostępie do kultury i teatru, opieka nad osobami „wykluczonymi”, współpraca z domami dziecka, warszawskimi szpitalami, domami opieki, domami wychowawczymi, Uniwersytetami Trzeciego Wieku, domami spokojnej starości itp., a także działalność charytatywna oraz promocja młodych artystów.

Sukces, rozrastający się repertuar oraz rosnąca liczba widzów, a także niewielka liczba miejsc na widowni (Teatr Polonia liczy 266 miejsc) sprawiły, że Fundacja w 2009 r. wynajęła od przedsiębiorstwa MAX-FILM budynek dawnego Kina Ochota i przystąpiła do remontu zaniedbanego kina.

16 stycznia 2010 r. nastąpiło otwarcie Och-Teatru z 447. miejscami na widowni. Scena zaczęła „życie” premierą „Wassy Żeleznowej” Gorkiego. Od tego momentu teatr zaczął grać regularnie, przejmując część repertuaru od Teatru Polonia oraz tworząc własny, kierunkując tę scenę także na scenę muzyczną.

Wiosną 2011 r. doszło do osłabienia kondycji finansowej Fundacji, spowodowanej zarówno problemami organizacyjnymi, jak i przyczynami zewnętrznymi. Zarząd Fundacji zarządził reorganizację działania obu teatrów – począwszy od zmiany koncepcji repertuarowej scen, po zmiany formalne i organizacyjne. Po 18 miesiącach kryzysu Fundacja stanęła na nowo na nogi. Sprofilowano wszystkie sceny. Teatr Polonia ze sceną Fioletowe Pończochy podejmuje w tej chwili tematy trudniejsze, Och-Teatr został przeznaczony do grania repertuaru lżejszego, choć te profile scen nie są sztywne.

Latem roku 2013 został przeprowadzony dalszy remont budynku Och-Teatru, a 21.09 premierą spektaklu „Pierwsza Dama” w reż. Grzegorza Warchoła zainaugurowana została nowa scena, Och-Cafe Teatr, mieszcząca się w kawiarni i obszernych holach teatru, z planami grania odmiennego od pozostałych scen repertuaru – poruszającego problemy aktualne, społeczne. Nowa scena zakłada także inne relacje z widzami, bardziej interaktywne.