Pan Tadeusz z M3

Pewnego dnia, na jednym z osiedli, wprost z książki zjawia się w Pan Tadeusz. Na początku domownicy są przerażeni i chcą pozbyć się intruza. Najpierw biorą go hydraulika, później za obłąkanego uciekiniera z zakładu dla psychicznie i nerwowo chorych, żeby w końcu przekonać się do jego obecności. Rodzina, którą nawiedził bohater mickiewiczowskiej epopei to Ewa i Jacek Soplicowie oraz ich córka Zofia – uczennica klasy maturalnej. Rodzinę co rusz odwiedza ich dość wścibska sąsiadka – młoda wdowa – Telimena Wiśniewska. Obecność pana Tadeusza nastręcza rodzinie Sopliców wielu kłopotów. Na początku próbują ukryć niechcianego gościa, później z konieczności muszą go ujawnić sąsiadce Telimenie. Kłopot w tym, że pan Tadeusz mówi wyłącznie wierszem -13 zgłoskowcem. Początkowe próby nauczenia go mówienia „prozą”, czyli normalnie, pełzną na niczym. Pan Tadeusz, mimo kłopotów, które sprawia swoją osobą, pomaga rodzinie Sopliców, m.in. pokochać się na nowo – jako bohater romantyczny, a jako patriota – opowiada Im o historii powstania hymnu Polski, o trudach jakie podejmowali Polacy dążąc do niepodległości… Magia epopei trwa i po Panu Tadeuszu zjawiają się Telimena, prosto ze spaceru po lesie oraz XIX wieczna Zosia. W całą historię został „wplątany” Zenon – prawdziwy hydraulik, który również łączy przeszłość ze współczesnością. Mimo, iż sąsiadka Telimena komplikuje nieco i tak dziwną codzienność państwa Sopliców, to historia, w każdym ze swoich wątków, kończy się pomyślnie.

Na scenie występuje Natalia Pietrasz jako Telimena Wiśniewska, Ewa Romaniak jako Ewa Soplica, Marcin Zarzeczny jako Pan Tadeusz, Jan Mancewicz jako Jacek Soplica, Agata Darnowska jako Zofia Soplica.