Punktem wyjścia do powstania spektaklu jest praktyka psychoterapeutki i psychoterapeuty Jiriny i Ferdinanda Knoblochów rozwijana za żelazną kurtyną w dawnej Czechosłowacji. Jedno z pierwszych pytań zadawanych przez Knoblochów brzmi: jaka jest relacja pomiędzy tym, co wewnątrz, i tym, co na zewnątrz? Twierdzili oni, że żyjemy w paradygmacie fałszywej dychotomii zakładającej istnienie podziału na doświadczenie wewnętrzne i to, co inne, na zewnątrz. Prowadzi to do nierozwiązalnych problemów, uniemożliwiających dostrzeżenie i zrozumienie przestrzenności doświadczenia nieuznającego granic wyznaczanych przez nasze tkanki. Wedle Knoblochów granice naszej skóry nie są granicami naszego ciała. Kurtyna jest momentem spotkania: połączenia i oddzielenia zarazem. Mokra od fantazji, wyobrażeń, projekcji i oczekiwań, grająca naszej ciekawości na nosie. Brudna, zużyta i niby niepotrzebna, wciąż jednak niepozwalająca o sobie zapomnieć. Karmiąca nostalgią i podsuwająca fałszywe tropy. Jesteśmy ciekawe, co jeszcze może nam, toczącym swoje małe emocjonalne wojny, zrobić. To w końcu za zasłoną skóry, wewnątrz ciała, w ciemności dzieją się wszystkie procesy życiowe: trawienia, krążenia czy śnienia. Nawet wzrok zależy od ruchu cienkiej kurtyny powieki. Czym jest nasza cielesność w zderzeniu z dzisiejszą narzucaną wizją, gęstą od diagnoz i etykiet. Sprywatyzowaną, utowarowioną, zindywidualizowaną i wstydliwą? Czytaj recenzję w Dwutygodniku https://www.dwutygodnik.com/artykul/9708-odkopac-ciotke.html UWAGA! W spektaklu użyte są światła stroboskopowe i głośny dźwięk ------------------------------ Adelina Cimochowicz Artystka wizualna, kucharka i ogrodniczka. Przygląda się granicznym stanom emocjonalnym, kryzysom nerwowym oraz pracy jako przestrzeni budowania więzi i kolektywnego oporu. W swoich działaniach podejmuje kwestie zdrowia psychicznego i jego wymiaru politycznego. Tworzy wydarzenia związane z kuchnią roślinną, prowadzi permakulturowy ogród na Saskiej Kępie. Ukończyła Architekturę i Urbanistykę na Politechnice Białostockiej i Wydział Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Obecnie pracuje w Akademii Sztuki w Szczecinie. Alka Nauman Artystka działająca pomiędzy choreografią, tańcem i sztukami wizualnymi. Interesuje ją cielesne wykorzystywanie absurdu, ekscesu i codziennych grotesek jako strategii walki z patriarchalno-faszystowskimheteromatrixem. Jej praktyka oparta jest na improwizacji, zabawie i rozwijaniu długotrwałych cielesnych relacji z ambiwalentnymi społecznie obiektami (np. moher). Uczy się tworzyć bezpieczne i niehierarchiczne przestrzenie i jest zaangażowana w działania przeciwdziałające przemocy w tańcu. W roku 2019 była asystentką artystycznego duetu Florence Peake/Eve Stainton i stypendystką Peer Programme w Studio Wayne McGregor w Londynie. Jest absolwentką choreografii w London Contemporary Dance School i Etnologii oraz Antropologii Kulturowej na UW. ------------------------------ Spektakl „Za tobą, moja zimna ciotko” Adeliny Cimochowicz i Alki Nauman realizowany został w ramach programu rezydencyjnego HUB Kultury KW, którego hasłem przewodnim w tym sezonie jest „Hello Darkness My Old Friend”. Kuratorem roku jest szwedzki reżyser Markus Öhrn.