Wszystko wskazuje na to, że Utopia to bezludna wyspa. Wciąż jednak rozbudza marzenia, a jak wiadomo marzenia łatwiej sprzedają się niż rzeczywistość. „Morderstwo (w) Utopii” to komedia kryminalna w klasycznym oświeceniowym stylu. W jasny sposób tłumaczy pomyłki utopistów. W tle czai się pandemia oraz pierwszy transport kolonistów na Marsa. Czarnym charakterem spektaklu jest Slavoj Žižek, który w pandemicznym zamknięciu dostrzegł szansę na spełnienie komunistycznej utopii. Na szczęście w odpowiednim momencie pojawia się postać Pragmatysty, który bez litości rozprawia się z pomyłkami Utopii i wytycza kurs rakiet Elona Muska prosto na Marsa. Szybka akcja, liczne trupy, momenty zadumy i muzyka z klasycznych kryminałów ery oryginalnego kina noir zapewnia godną rozrywkę – promyk nadziei w czasie pandemii! Z recenzji: W „Morderstwie (w) Utopii” znakomicie rozegrano zarówno autotematyzm, jak i komentarz społeczny. Twórcy przedstawienia wielowarstwowo, sprytnie i ciekawie dowiedli, że upadek utopii, wojna ideologiczna, propaganda, są istotnymi problemami, ale najważniejsze okazuje się zagubienie w ich gąszczu. Trzeba było cierpliwości i otwartości by zmierzyć się z tym projektem, ale wykazanie ich podczas konfrontacji z dziełem Laszuka okazuje się owocne. Komuna Warszawa wraz Teatrem Polskim w Poznaniu wyprodukowali znakomity - może nawet mój ulubiony - pandemiczny spektakl, czymkolwiek ten miałby być. Julia Niedziejko, KulturaPoznan.pl (o wersji online) https://kultura.poznan.pl/mim/kultura/news/spektakle,c,4/nadchodzi-zlo-o-jakim-nie-snilo-sie-waszym-filozofom,157247.html „Morderstwo (w) Utopii" to spektakl zaskakująco efektowny. Zapowiedziany jako „godna rozrywka – promyk nadziei w czasie pandemii" stanowi twór znacznie bardziej pojemny. Jest atrakcyjny wizualnie i barwny, choć mroczny – przywodzi na myśl ekspresjonizm filmowy. Pośród świateł, gwiazd i natłoku reklam upada Utopia – stworzona niegdyś przez ludzi pełnych nadziei i zrujnowana przez nieskończone pragnienie nowości. Anka Jaworska, Dziennik Teatralny Poznań (o wersji online) http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/po-trupach-na-marsa.html Laszuk opakowuje swoją Odyseję kosmiczną 2021 w atrakcyjny popkulturowy kostium dający złudzenie kosmicznej nieważkości. Jego spektakl mieniący się srebrem kostiumów kryje jednak w sobie więcej atrakcji oprócz podniesionego tętna towarzyszącego pogoni za mordercą, adrenaliny rosnącej z każdą kolejną ofiarą czy poruszeń serca przy scenach zbliżenia Realistki z Poszukiwaczką. Ta opowieść o ucieczce na Marsa jest też historią o ucieczce przed wizją świata ogarniającą większy jego margines niż czubek własnego nosa. „Może trzeba się pogodzić ze śmiercią ludzi z powodu zarazy, a potem postawić im pomniki? Kto pamięta umarłych z czasów czarnej ospy?” – pyta Pragmatysta, sprytnie kalkulując i proponując chętnym ucieczkę w stronę życia, w której wszystkie chwyty są dozwolone. Utopii opartej o sprawiedliwość społeczną, idei wodzącej co i rusz ludzkość na niebezpieczne manowce, przeciwstawia system, którego fundamentem jest zaspakajanie przyjemności, tak niedocenionej przez pomordowanych filozofów. Wizja przyjemności dostępnej na wyciągnięcie ręki, ba! na klik, redukuje pozostałe bodźce do zera – uwiedzeni nią jesteśmy w stanie unieść się w kierunku Marsa bez kosmicznego statku, wypełnieni euforią, ale puści w środku. Ostatecznie żadna szczepionka nie wpuści nam w krwioobieg realizmu i odporności na obietnicę świata, w którym będzie nam fajniej. Magda Piekarska, Teatralny.pl (o wersji online) http://teatralny.pl/artykuly/autor/magda-piekarska,926.html Dla wielbicieli Monty Pythona, Quentina Tarantino, grunge'u, polskiej prowincji, restauracji Wczasowych i dobrego aktorstwa. prof. Waldemar Kuligowski, UAM, po premierze offline w Poznaniu Spektakl zrealizowany w ramach projektu Hub Kultury KW, współfinansowanego przez Urząd Miasta st. Warszawy. Spektakl odbędzie się w ramach projektu Scena Prezentacje KW, współfinansowanego przez Urząd Miasta st. Warszawy.