Manat. Romans podwodny, reż. Klaudia Hartung-Wójciak

Manat to reportaż sceniczny, opowieść o transformacyjnym romansie dystrybutorek, pracowników, czytelników, czytelniczek hitowej serii wydawnictwa Harlequin z lat 90. Obecnie – siedemdziesiąt lat po wydaniu w Toronto The Manatee, pierwszego tomu serii, wydawane są one w ponad trzydziestu różnych językach na sześciu kontynentach. W polskim krajobrazie transformacyjnym wydawnictwo pojawiło się w roku 1991. Uruchamiając wówczas szeroko zakrojoną akcję promocyjną wkrótce stało się fenomenem społeczno-kulturowym.

Co łączy kioskowe romanse ze zbiorami Zachęty, polskie gastarbeiterki z Pałacem Kultury i Nauki, ortalionowych przedsiębiorców z manatami, a Festiwal Piosenki w Opolu z włoską gwiazdą okładek Fabio Lanzoni? Jaki potencjał polityczny ma kartografia romansowych światów wyobrażonych?

Wychodząc od pojęcia landscape, rozumianego za hindusko-amerykańskim antropologiem Ajrunem Appaduraiem jako światy wyobrażone, zmieniające dotychczasowe mechanizmy wytwarzania wspólnoty i podmiotowości, proponujemy retrofuturystyczny krajobraz nie-miejsc. Nie – miejsc leżących w przestrzeniach pomiędzy – kartografią ciała pożądanego a kampowością afektów, ekonomią miłosnych landschaftów i ich potencjałem emancypacyjnym..

obsada: Natasza Aleksandrowitch, Małgorzata Biela, Sebastian Grygo, Weronika

Łukaszewska, Filip Perkowski, Marcin Wojciechowski

muzyka: Piotr Peszat

przestrzeń, scenografia: Paula Grocholska

reżyseria świateł: Aleksandr Prowaliński

konsultacja wokalna: Piotr Markowski, Bartosz Lisik

konsultacja choreograficzna: Weronika Pelczyńska

lektor: Stanisław Olejniczak

Klaudia Hartung-Wójciak (ur. 1990) – dramaturżka; studentka reżyserii Akademii Sztuk Teatralnych im. S. Wyspiańskiego w Krakowie. Reżyserka spektakli: Chinka (TR Warszawa, 2018), Dziki (Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, 2018), Szukając Romea (Teatr Bagatela, 2018, Festiwal Szekspirowski 2018), Tkacze. Historia jak z życia wzięta, a przez to bardzo smutna na podstawie Tkaczy G. Hauptmanna (PWST Kraków, 2016; Łaźnia Nowa, 2017), nagrodzonego w ramach Forum Młodej Reżyserii 2016; współautorka i reżyserka instalacji performatywnej Przedwiośnie. Ćwiczenia z wyobraźni historycznej (Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie, 2017); autorka instalacji Maszyna choreograficzna na aturii i mimozy wstydliwe (PWST Kraków); współautorka i reżyserka instalacji Kartoteka rozrzucona 2.016 (Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 2016). Reżyserka czytań performatywnych (m.in. MALTA Festiwal, „Klasyka żywa”). Stypendystka Miasta Krakowa 2018, członkini Pracowni Dramaturgicznej AST Kraków.

Spektakl dofinansowany przez Urząd Miasta Stołecznego Warszawy w ramach programu Hub Kultury Komuny Warszawa

Źródło zdjęcia: fot. Pat Mic