Pomnik

Adaptacja reportażu „Dowód miłości” z tomu „Gottland” Mariusza Szczygła opowiada o największym na świecie pomniku Józefa Stalina. Wzniesiony na polityczne zamówienie według projektu rzeźbiarza Otokara Šveca w 1955 roku, został zburzony zaledwie siedem lat później.

W spektaklu Jiřiego Havelki wielka polityka przenika się z losami zniewolonych, uwikłanych ludzi: rzeźbiarza Šveca, który popełnia samobójstwo tuż przed odsłonięciem pomnika (wcześniej dokonała tego jego żona), pirotechnika Jiřiego Prihody, który trafił do szpitala psychiatrycznego po tym, jak „bezgłośnie” zdetonował 15 metrowy monument, robotników budowlanych, przodowników pracy, funkcjonariuszy służby bezpieczeństwa. Groteskowa machina władzy, nakręcana przez kafkowskiego ducha absurdu, wyobcowania i strachu, pochłania kolejne ofiary. W spektaklu historyczne fakty mieszają się z tym, co nieuchwytne: emocjami, dla których nie ma miejsca na kartach podręczników historii.

Tragiczna historia monumentu jest w spektaklu Jiřiego Havelki pretekstem do rozmowy o uwikłaniu w politykę, poddaje dyskusji zasadność wznoszenia rzeczywistych i metaforycznych pomników. Poszczególne postaci narysowane są grubą kreską, teatralny alkohol leje się strumieniami, rzeczywistość lat pięćdziesiątych ocieka absurdem, ale śmiech więźnie w gardle, nie przynosi ulgi ani oczyszczenia.

Spektakl Wrocławskiego Teatru Lalek.