Nabucco

opera w trzech aktach

libretto Temistocle Solera

na podstawie opowieści biblijnej oraz sztuki Auguste'a Anicet-Bourgeois i Francisa Cornue

Wbrew tradycji najsławniejszy chór z Nabucca, Va, pensiero, nie był ponoć spontanicznie śpiewanym hymnem włoskiego Risorgimento. Zachwyty nad dziełem nie były też po premierze jednogłośne, chociaż nielicznych krytyków zakrzyczano. Fakt, że fabuła opery nie zgadza się z żadnym ze źródeł – ani z historią biblijną, ani ze znaleziskami archeologii – nigdy nikomu nie przeszkadzał. Nabucco od początku zapierał dech w piersiach publiczności – nawet Donizettiemu, którego popularność nieco ucierpiała na skutek sukcesu Verdiego, ale który lojalnie dyrygował dziełem kolegi. Sam Verdi nie miał wątpliwości, że to triumfalny pochód Nabucca przez sceny Europy otworzył jego karierę. Oszałamiający sukces dzięki samej porywającej mocy śpiewu, wbrew wszelkim nielogicznościom akcji scenicznej i tym podobnym – czy w jakimś sensie Nabucco nie reprezentuje samej istoty włoskiej opery, tej istoty, która pozwala jej trwać bez względu na wszelkie krytyki i reformy? Chyba tylko Anglicy nieszczęśliwie przeczytali libretto i zdegustowani samym pomysłem wprowadzenia na scenę postaci biblijnych zmienili tytuł opery na Nino, po czym, już z czystym sumieniem, ulegli tej samej sile, co i reszta Europy. I tak już zostało.

Czas trwania: 170 minut
Źródło zdjęcia: