Spowiedź szaleńca

Bohaterem „Spowiedzi szaleńca” jest sam Strindberg – poeta, człowiek teatru, wagabunda, skandalista, podrywacz, pijak. Nie mógłby nim być nikt inny. To spowiedź w pierwszej osobie.

Czym ma być to przedstawienie? Wewnętrznym monologiem o kobiecie bez kobiety? Arcyzabawnym stand-upem, wyśmiewającym wszystkie własne przywary i kłopoty z płcią przeciwną? Jeśli na każdym przedstawieniu nie będą rozlegać się salwy gorzkiego śmiechu z pewnością będziemy zawiedzeni.

Może „Spowiedź szaleńca” będzie koncertem, skoro muzyka ma być jednym z podstawowym budulców tego teatralnego zdarzenia? Albo popisem klauna-błazna-szaleńca? Z dorysowaną małą kroplą pod okiem, może ledwo zauważalną? Klauna, który próbuje wzruszać tak samo jak bawić. Kto jest bohaterem? On czy one?

Wyruszycie z nim w tę podróż? Bez scenografii, bez czterech kółek, ale z naszym szaleńczym przewoźnikiem. Podróż do wnętrza kobiety, z męskim przewodnikiem. Podróż na tle kobiecych ramion, palców, pleców! Porozmawiajmy o kobietach!

Źródło zdjęcia: