"Postrzał" Sztuka na wynos

Czy plugawe korporacyjne rytuały mogą być dynamicznym, chwytającym za gardło spektaklem? Krakowskie przedstawienie udowadnia, że tak. „Postrzał” ma dwie wersje sceniczne. Wybór jest mniej więcej taki: klimat czy temat?

Jeden wariant gra się zwyczajnie w teatrze, drugi w pewnym krakowskim mieszkaniu może obejrzeć jednorazowo tylko 13 widzów. W kuchni, łazience i pokoju z balkonem mieszczą się garderoby. Publiczność pokręci się chwilę w korytarzu i nie mając innej opcji wchodzi do pobielonego pokoju: krzesła stoją pod ścianami, szczęśliwa 13 siada na nich a na tych pustych zajmą miejsca aktorzy.

Jesteśmy w siedzibie jakiejś firmy, nastawionej na dynamiczny wzrost, agresywnie rozpychającej się na rynku. Może nawet w niej sami pracujemy. Nie ma stamtąd jak uciec, trzeba czekać na swoją kolej i odpowiednia dawkę bólu. Wersja sceniczna „Postrzału” jest bezpieczna, oddala obserwatora od akcji, dając mu zbawienny dystans: nie musimy się bać, że za chwilę potwory z korporacji zaczną się znęcać nad nami. Schowani w teatralnych fotelach możemy tylko bezkarnie śledzić krwawe sceny z życia korporacji. I dopiero wtedy możemy uchwycić mechanizm manipulacji i wyzysku.

Na scenie występuje Kamil Toliński, Anna Siek, Michał Kitliński.

Czas trwania: 90 minut