Lusia jest śliczna, pilna i zdolna: pisze starannie, dokładnie szczotkuje zęby, nie przeszkadza starszym, czyta książki, przytakuje, kiedy trzeba, uśmiecha się od ucha do ucha i zgłasza na lekcjach, podnosząc rączkę z równiutko obciętymi paznokietkami. Była tak bardzo, bardzo, bardzo grzeczna. Tak grzeczna, że któregoś dnia zniknęła i nikt nie mógł jej znaleźć… Historia Lusi uczy najmłodszych niepopadania w pułapkę bycia idealnym i bezkrytycznego podporządkowywania się oczekiwaniom innych. Pokazuje też, jak odnaleźć swój głos, zanim staniemy się zupełnie niemi i przezroczyści.