Zuzanna Ginczanka (właśc. Sara Polina Gincburg) była piękna, utalentowana i podziwiana. „Tuwim w spódnicy”. „Gwiazda Syjonu”, „Królowa Złego Wyglądu”. „Murzynka z Równego”. „Rachela z Wesela Wyspiańskiego”. Żydówka, Rosjanka, Cyganka czy jednak Polka? Chciała być Polką i do tej wyśnionej, wymarzonej Polski przez całe życie ją ciągnęło. Do języka, ludzi, książek i miejsc. Jako poetka nie miała łatwo. Mężczyźni widzieli w niej trofeum, ciało, dziewczynę, z którą warto się pokazać, ale niekoniecznie dyskutować. Przez ostatni rok życia w Krakowie nie wychodziła z mieszkania, jej „ormiańskie papiery” wydawały się jej zbyt słabe. Jesienią 1944 roku aresztowało ją Gestapo, została rozstrzelana na dziedzińcu więzienia przy Montelupich. Jako mała dziewczynka Zuzanna klęczała przebrana za anioła w sklepie w Równem. Żywa reklama zbliżających się Świąt. Może jej życie było życiem anioła zesłanego na ziemię w złym czasie i w złym miejscu?