Być rok „u Kantora” to tyle, co 10 lat w konwencjonalnym teatrze. A ja byłem 4 – czyli niemalże zdublowałem swoją aktorską karierę, która już trwa lat 50. „Być u Kantora” to znaczyło zapomnieć o teatralnej przeszłości, tak zwanych sukcesach itp. „Być u Kantora” to narodzić się teatralnie po raz wtóry i zobaczyć teatr z innej perspektywy, i uczestniczyć w święcie teatralnym, bo każde przedstawienie to było święto. Ale… Aby się tam dostać i być, trzeba było zostać żołnierzem Legii Teatralnej i poddać się musztrze – ćwiczeniom prowadzonym przez Mistrza. A żołnierz – legionista musi być karny i słuchać, i… Aby stać się kimś… Musi stać się nikim. Zmagania aktora z tekstem i człowieka z własnym jestestwem, poprzez tragikomiczne zderzenia, stały się motywem przewodnim tego monodramu.