Kim jest schwarzcharakterka? Paskudną babą, wrednym dziewuszyskiem, wstrętnym charakterem? Bohaterką, która wymierza sprawiedliwość na własną rękę? Postacią morderczyni z pisma „Detektyw”, która nie wpisuje się w stereotyp empatycznej kobiecości? Pełną gniewu młodą dziewczyną, która przez całe dzieciństwo świadkowała przemocy domowej? A może starszą panią przemierzającą z dzikim zapałem przestrzenie miejskie taranując nogi przechodniów swoimi wypchanymi po brzegi torbami? Spektakl Schwarzcharakterki to studium niepoprawnych politycznie postaw, fantazji i emocji, dla których niekiedy nie ma miejsca w rzeczywistości społecznej, gdzie rządzą schematy. Zachowań, wyobrażeń i afektów, które niespodziewanie domagają się udzielenia im głosu i podążania za ich gniewnym podszeptem, odkrywając przed nami wypierane z przestrzeni publicznej historie i doświadczenia. Czy idea schwarzcharakterki może stanowić wskazówkę w drodze do ochrony przed systemową przemocą? Być może łagodna uroda czy szczebiocząca uprzejmość nie są jedynym przeznaczeniem kobiety?