Monodram napisała węgierska dramatopisarka Borbála Szabó. Lekarz - ginekolog siedzi zamknięty w swoim gabinecie, ułamany klucz tkwi w drzwiach. Mężczyzna bez końca czeka na ślusarza. Gdzieś poza murami szpitala toczy się gorączkowe życie. Te słowa mogą brzmieć jak synopsis dramatu egzystencjalistycznego, ale "Lekarz na telefon" to zwariowany, świetnie przetłumaczony monodram dla młodego aktora! „Lekarz na telefon” to jednoosobowa farsa pełna aktualnych kontekstów, kpiąca z wielkomiejskich mód, dopasowana do polskich realiów. Zaskakuje ilość charakterów i sytuacji, które zostały rozrysowane w monodramie – aktor grający tytułowego lekarza nie tylko stanie przed wyzwaniem wykreowania „mężczyzny pod presją”, lecz również sugestywnego przedstawienia szybko rozwijających się wydarzeń.

Tytułowy bohater, uwięziony w pomieszczeniu i otoczony trzema aparatami telefonicznymi, próbuje zaplanować sobie resztę dnia. Jego żona zostaje do późna w pracy, więc obiecał, że odbierze córeczki z przedszkola. Ze zrozumiałych względów nie jest w stanie tego zrobić, dlatego prosi kumpla o przysługę. Ów z kolei oddelegowuje swoją młodą kochankę wątpliwej reputacji (wystarczy wspomnieć, że chodzi w złotej peruce, białych kozakach i uwielbia wszczynać kłótnie). Wizyta pyskatej Loli w przedszkolu uruchamia łańcuch niefortunnych zdarzeń!

Monodram „Lekarz na telefon” w wykonaniu Ireneusza Wojaczka jest wyjątkowy, ponieważ łączy w sobie nie tylko różne konwencje teatralne, ale też całe spektrum ekspresji artystycznej, jaką aktor wypracował przez lata jako mim, aktor dramatyczny, komediowy i artysta wizualny. To nie jest po prostu spektakl – to pełne zanurzenie w świat wyobraźni, emocji i cielesności. Wojaczek nie tylko opowiada historię – on ją rzeźbi w przestrzeni, ciele i ruchu. Dzięki swojemu doświadczeniu w pantomimie potrafi wydobyć głęboki sens nawet z ciszy, a momenty dramatyczne i komediowe przeplata z mistrzowską lekkością, tworząc emocjonalny rollercoaster. Jego ciało staje się instrumentem, który gra na naszych emocjach, a wyrazistość gestu i mimiki zastępuje całe scenografie i wieloosobową obsadę.

Dodatkowo, jako artysta plastyk i rzeźbiarz, Wojaczek komponuje przestrzeń sceny z ogromnym wyczuciem – każdy rekwizyt, każdy ruch ma swoją formę, rytm i znaczenie. W spektaklu pojawiają się animacje, które Ireneusz własnoręcznie stworzył. To spektakl, który nie tylko się ogląda, ale którego się doświadcza – fizycznie, emocjonalnie i wizualnie. W jego wykonaniu „Lekarz na telefon” to nie tylko teatr – to sztuka totalna, w której granice między formami zanikają, a widz zostaje zaproszony do świata, w którym śmiech i wzruszenie są równie silne i autentyczne.