„Sońka” to opowieść z polsko-białoruskiego Pogranicza, romans wojenny, w którym nic nie jest sentymentalne. Przypadkowe spotkanie(u)znanego, młodego reżysera ze starą Białorusinką przy wiejskiej, podlaskiej drodze daje początek opowieści, która wysłuchana, staje się tematem spektaklu, „pasożytującego” na historii drugiego człowieka. A może to spotkanie nigdy się nie odbyło? Może historia została wymyślona? Spektakl stawia pytania o „kanibalizm” artysty, o granice Prawdy i powszechną we współczesnej sztuce postawę: kopiuj-zmień-wklej. Opowieść dotyka dwóch ważnych sfer: nieprzerobionej wciąż historii wschodniej Polski (międzykulturowość, wielowyznaniowość i ponadnarodowość jako hasła reklamowe Podlasia, wymagają głębokiej weryfikacji) oraz poszukiwań nowej formy „teatru pamięci” o świecie, w którym wciąż nie zagoiły są rany i nie rozwiązały się sprawy. Świat ostracyzmu, agresji, ścierających się nacjonalizmów, niezgody i wojny, która nie była najgorszą z tragedii, „dawała się polubić”.