Piotr Bajor
361 oddanych głosów
Data urodzenia:
16-02-1960 (59 lat)
więcej
Często występuje w:
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Psie serce
Zima 1925 roku w Moskwie. Świat kończącego się okresu NEP (Nowej Ekonomicznej Polityki) w państwie radzieckim, w dobie nadchodzącego stalinizmu, widziany oczami bezdomnego psa. Profesor Preobrażeński, luminarz nauki radzieckiej i europejskiej, prowadzi eksperymenty naukowe w poszukiwaniu sposobów odmładzania ludzkiego organizmu. Pies zostaje poddany eksperymentalnemu przeszczepowi, który przynosi nieoczekiwane skutki.
To zdarzenie rodem z science fiction, staje się dla autora pretekstem do niezwykle przenikliwej, gorzkiej diagnozy świata stworzonego przez rewolucyjną ideologię, napisanej przez autora ze specyficznym poczuciem humoru i w formie ocierającej się o groteskę. Wielowarstwowość utworu zmusza do stawiania sobie pytań uniwersalnych o wartości i o porządek świata, szczególnie aktualnych gdy „świat wypadł z formy*”.
* W.Szekspir – „Hamlet”
więcej
Szczegóły
Psie serce 2
Zima 1925 roku w Moskwie. Świat kończącego się okresu NEP (Nowej Ekonomicznej Polityki) w państwie radzieckim, w dobie nadchodzącego stalinizmu, widziany oczami bezdomnego psa. Profesor Preobrażeński, luminarz nauki radzieckiej i europejskiej, prowadzi eksperymenty naukowe w poszukiwaniu sposobów odmładzania ludzkiego organizmu. Pies zostaje poddany eksperymentalnemu przeszczepowi, który przynosi nieoczekiwane skutki.
To zdarzenie rodem z science fiction, staje się dla autora pretekstem do niezwykle przenikliwej, gorzkiej diagnozy świata stworzonego przez rewolucyjną ideologię, napisanej przez autora ze specyficznym poczuciem humoru i w formie ocierającej się o groteskę. Wielowarstwowość utworu zmusza do stawiania sobie pytań uniwersalnych o wartości i o porządek świata, szczególnie aktualnych gdy „świat wypadł z formy*”.
* W.Szekspir – „Hamlet”
więcej
Szczegóły
Hamlet
„Hamlet”, najbardziej zagadkowa z tragedii Szekspira, wg Eliota - literacki odpowiednik Mony Lisy, daje pole do wielu, często rozbieżnych, interpretacji.
Przez 400 lat realizacje sceniczne „Hamleta” modelowano na obraz i podobieństwo kolejnych pokoleń, wyłuskiwano z tego arcydramatu najbardziej palące współczesnych widzów problemy, przymierzano go do najnowszych odkryć psychoanalityków (np. Freuda), czy hamletologów (np. Kotta). Może warto spróbować uwolnić go z narosłych komentarzy, oswobodzić z uzbieranych przez lata etykiet i ze spreparowanych interpretacji? Przyjrzeć mu się na nowo?
więcej
Szczegóły
