Mariusz Benoit
175 oddanych głosów
Data urodzenia:
23-11-1950 (71 lat)
Jest synem pary aktorskiej Ludwika Benoit i Marii Zbyszewskiej. Już jako dziecko wystąpił w kilku filmach.
W 1974 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Debiutował w teatrze 25 stycznia 1975, pracował w teatrach warszawskich: Powszechnym w Warszawie (1974-1990, 2005-2007), Narodowym (1997-2001), Rozmaitości (2001-2005), od 1 lutego 2009 roku, był aktorem Teatru Dramatycznego w Warszawie, a obecnie Powszechnym . Gra wiele ról z różnorodnego repertuaru, sprawdza się zarówno wcielając się w postacie dramatyczne, jak i komediowe. Jego praca jest wysoko oceniana przez krytyków.
W 1982 roku został wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie (w latach 1995-1997 profesor nadzwyczajny).
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Wieczór Trzech Króli albo Co chcecie
Skomplikowane miłosne intrygi w żywiołowej i precyzyjnej inscenizacji. Piotr Cieplak podkreśla muzyczność jednej z najważniejszych komedii Shakespeare’a.
Viola, cudem uratowana ze statku rozbitego u wybrzeży Ilirii, przywdziewa męski strój i zaczyna służbę u księcia Orsino. Księcia dręczy uczucie do pogrążonej w żałobie Oliwii. Ta z kolei spogląda łaskawym okiem na nowego dworzanina o delikatnej urodzie… Nic nie jest takie, jakie się wydaje, a życie kryje się właśnie w tej grze pozorów…
zespół muzyczny w składzie:
Agnieszka Rogowiecka / Elżbieta Drozdowska FLET
Adam Misiak / Anna Wróbel WIOLONCZELA
Wojciech Gumiński / Tomasz Januchta KONTRABAS
Jarema Jarosiński / Wojciech Bylica INSTRUMENTY PERKUSYJNE
Tomasz Pawłowski FORTEPIAN
więcej
Szczegóły
Trzy siostry
Jan Englert po raz kolejny sięga do twórczości Antona Czechowa.
Trzy siostry – jedna z najważniejszych sztuk światowego kanonu dramatycznego.
Olga, Masza i Irina żyją w prowincjonalnym miasteczku, nie wiedząc, czy uda im się wyrwać w wielki świat, szczęśliwie ułożyć życie na miejscu, czy też zostać w wiecznym niespełnieniu.
„Kochane siostry, …muzyka gra tak wesoło, tak radośnie, zdaje się, że jeszcze trochę i dowiemy się, po co żyjemy, po co cierpimy... Gdyby wiedzieć, gdyby wiedzieć!”
_______________________________________________________________________________
harfa celtycka Julia Łopuszyńska (gościnnie; wystąpi w przedstawieniach 10 i 11 września) / Zuzanna Federowicz (gościnnie; wystąpi w przedstawieniu 12 września)
fortepian Mirosław Jastrzębski
więcej
Szczegóły
Woyzeck
Kronika kryminalna czy apokalipsa.
W garnizonie dochodzi do morderstwa. Prosty żołnierz zabija narzeczoną. Z czego wynika zbrodnia Woyzecka? Przeraża czy budzi współczucie? Kto jest zbrodniarzem, kto ofiarą? I gdzie kończy się ciało, a zaczyna dusza? Arcydzieło europejskiego romantyzmu reżyseruje Piotr Cieplak. Sięgając do Woyzecka, stawia pytania nurtujące współczesnego człowieka.
Uprzedzamy, że w przedstawieniu używane są wulgaryzmy i pojawiają się głośne efekty dźwiękowe.
Spektakl dla widzów dorosłych.
więcej
Szczegóły
Burza Williama Szekspira
Bywają zbrodnie jaskrawe i spektakularne, lecz bywają i takie, o których sam zbrodniarz nie wie, że je popełnił.
Zbrodnię człowieka, który brata pozbawia korony i wyrzuca poza granice ojczystego kraju, każdy potrafi nazwać: to zdrada. Jednak co ze zbrodnią zaniechania, która – choć jej konsekwencje trwają – pozostała niezauważona? Jak rozgrzeszyć zbrodniarza, kiedy nawet on sam nie wie, że jakaś zbrodnia miała miejsce?
więcej
Szczegóły
Nikt
Ktoś musi być najgorszy. Chociażby po to, żeby lepsi mogli poczuć się lepsi.
Tak bardzo wszyscy się starają. Doskonalą się, przeglądają się w innych i muszą na ich tle wyglądać korzystnie. A ten ostatni? Tło dla wszystkich? Nie poradził sobie ze sobą – jego wina. Niech się do niej przyzna. Niech się ukarze za to, że jest nikim. Tylko co bez niego zrobimy?
W melancholijnej komedii Levina zobaczymy znakomitych aktorów Teatru Narodowego.
więcej
Szczegóły
Fantazy
Mówi się, że główną polską wadą jest życie przeszłością, idealizowanie minionego świata, który tylko w wyobrażeniach był niedoścignionym wzorem postaw. Juliusz Słowacki w komedii satyrycznej Fantazy dokonuje rozliczenia ze światem zastanym. Akcję osadził na Podolu w początku lat czterdziestych XIX wieku.
Losy bohaterów rzucone zostały na panoramę wielkiej historii - czas zaborów i okresu po powstaniu listopadowym. Kontekst burzliwej epoki nie jest tylko sielankowym rysem, ale demitologizuje wyobrażenie o rodzącej się elicie, ukazuje degradację arystokracji jako grupy społecznej. Nie wartości ducha i uczucia, ale pieniądz i wyrachowanie zajmują wówczas pierwszoplanowe pozycje w grze codzienności.
„Drugi wieszcz” ironicznie traktuje XIX-wieczne pozy, styl bycia i pogoń za romantycznością. Panorama charakterów w utworze odrysowuje zubożałą szlachtę, oderwanych od rzeczywistego świata bohaterów oraz ostatnich idealistów, którzy poświęcają życie dla godnej sprawy. Utwór, w komediowej tonacji, pełen nieoczekiwanych zwrotów akcji, nie pozostawia złudzeń – jest brutalnym, rozprawieniem się z naszą tożsamością i mitami założycielskimi. Michał Zadara, wczytując się w tekst Słowackiego, podążając za jego słowem, obnaża świat hipokrytów i ludzi małych. Tym samym ujawnia źródła dzisiejszych kompleksów, stereotypów i fobii. To lustro, w którym warto się przejrzeć.
więcej
Szczegóły
Wojna i pokój
Adaptacja powieści uznawanej wręcz za rosyjską epopeję narodową. Dla twórców spektaklu stanie się ona punktem wyjścia do opowieści o okrucieństwie wojny i rosyjskich tęsknotach imperialnych, a jednocześnie materiałem do patrzenia na nasze polskie wyobrażenia o potężnym sąsiedzie ze Wschodu.
Będzie to próba opowiedzenia w kostiumie historycznym o konfliktach trawiących nas współcześnie i o powrocie tego brzydkiego słowa na „w”, jak eufemistycznie piszą niektóre media, na europejskie salony.
więcej
Szczegóły
Rewizor
Na notabli prowincjonalnej mieściny pada blady strach: zmierza do nich rewizor. Każdy z nich ma coś na sumieniu, robią więc wszystko by w porę rozpoznać urzędnika. Fatalnym zbiegiem okoliczności biorą za niego zupełnie przypadkowego człowieka…
Tak rozpoczyna się jedna z najbardziej znanych komedii Gogola, którą od prawie 200 lat nieprzerwanie grają teatry na całym świecie. We współczesnej inscenizacji Igora Gorzkowskiego klasyczna sztuka ukazuje absurdy władzy i obnaża fikcję naszych społecznych i politycznych relacji. Pokazuje, że w gogolowskich bohaterach wciąż widzimy własny obraz i wciąż zmuszeni jesteśmy śmiać się z samych siebie.
więcej
Szczegóły
