Z życia roślin

Tragikomedia

Stary dom, przy nim zaniedbany ogród. Pan Tuli Pan dużo czasu spędza w szklarni. Mlecz lubi poleżeć w trawie. Rosiczka zna tajniki zielarstwa, a Niezabudka przynosi szczęście. Pszenica mieszka po sąsiedzku, na polu. W ich trwanie, regulowane porami roku i ogrodniczymi rytuałami, wkracza Gaja, z miejskimi nawykami i narzędziami. Może wszystkich wyplenić, wyrwać z korzeniami albo sama je zapuścić i zostać. Żeby zapanować nad roślinami, trzeba ubrudzić sobie ręce.

Życie miejskie czy ucieczka na wieś? Koszenie trawników czy łąki kwietne? Pielęgnacja i hodowla czy swobodny wzrost? Tekst Igora Gorzkowskiego i Alicji Kobielarz dotyka aktualnych trendów, nie tylko z życia roślin. Jednocześnie pozostaje uniwersalnym dramatem o poszukiwaniu swojego miejsca w świecie i dokonywaniu wyborów życiowych, które mają dalekosiężne konsekwencje.

więcej

Burza | #WspieramKulture

Tragedia

Link do bezpłatnej transmisji znajdziesz na Facebooku Teatru Soho: KLIKNIJ TUTAJ

Reżyser podąża tropem pięciu postaci z szekspirowskiej „Burzy”. Kameralna forma przedstawienia skupia intrygę całego dramatu jak w soczewce, a wypreparowane fragmenty tekstu tworzą okazję do wnikliwego studium relacji córka-ojciec oraz wypróbowywania granicy pomiędzy iluzją i rzeczywistością.

Bohaterowie „Burzy” przypominają osobliwości rodem z filmów Federico Felliniego. Bliżej im do aktorów z jarmarcznej budy teatralnej niż potomków rodziny królewskiej. Wszyscy podlegają reżyserskiej wizji Prospera, a ta często bywa zaskakująca i nieprzejednana. W scenariuszach stworzonych przez starego maga opiekuńczość miesza się z zaborczością, a bezwarunkowa miłość z pokusą kontroli. Wyspa przestaje być wyspą. Realność traci kształty i kontury.
Link do bezpłatnej transmisji znajdziesz na facebooku Teatru Soho: KLIKNIJ TUTAJ

więcej

Stelaż (wg Łukasza Orbitowskiego)

Komedia

„Stelaż” Łukasza Orbitowskiego to tragiczna historia pewnego remontu, z presją rodziny i spłat kredytowych w tle. „Pół ściany miał zajmować telewizor. Nie ma czegoś takiego, jak za duży telewizor.”

„Stelaż” to tragiczna historia jednego remontu. Jednoaktówka Łukasza Orbitowskiego w gryzącej ironii chwyta bohatera w matni aspiracji. Spektakl wydarza się w szczelinie między Polską B a Polską A, między kredytem a zamieszkaniem, między nadziejami a ich fiaskiem. Współczesnego Everymana, niedoszłego magistra kulturoznawstwa, którego presja rodziny i żony wiedzie ku fatalnej przepaści zobowiązań i konfrontacji z tajemniczym wykonawcą remontowym Damianem. A początkiem serii wypadków ma stać się zakup pewnego stelaża.

W niezależnej i surowej przestrzeni Klubu Komediowego swojej „piwniczności” szukali już Przemysław Nowakowski i Rafał Bryndal, artyści dotąd niekojarzeni z komedią, których utwory (nierzadko o proweniencji komediowej) stanowią miejscami satyryczną, a miejscami gorzką, nasączoną ironią i skrzącą się dowcipem refleksję na temat otaczającej nas rzeczywistości.

więcej

Dolina Muminków w listopadzie

Dla dzieci

Pierwsza polska realizacja teatralna „Doliny Muminków w listopadzie”. Aktorzy grają w żywym planie, a zbudowana z prostych elementów funkcjonalna scenografia tworząca Dom Muminków przypomina plac zabaw. Przestrzeń uzupełni muzyka skomponowana specjalnie do spektaklu przez Patryka Zakrockiego, autora dźwiękowych słuchowisk dla dzieci.

Czy bohaterom uda się zrealizować swoje marzenia i stać się kimś innym? Czy Filifionce powiedzie się wielka ucieczka od sprzątania? Czy Wuj Truj zapomni o swojej starości? Czy Włóczykij odnajdzie jesienną melodię? Czy zobaczymy Paszczaka za sterem łodzi, Mimblę, kiedy tańczy i Homka w otoczeniu prawdziwych przyjaciół?

Tego nie wiadomo. Jedno jest pewne, w ciepłym i przytulnym Domu Muminków bohaterowie po raz pierwszy od dawna poczują się przez moment bezpieczni i szczęśliwi.

więcej

Dolina Muminków w listopadzie

Dla dzieci

Pierwsza polska realizacja teatralna „Doliny Muminków w listopadzie”. Aktorzy grają w żywym planie, a zbudowana z prostych elementów funkcjonalna scenografia tworząca Dom Muminków przypomina plac zabaw. Przestrzeń uzupełni muzyka skomponowana specjalnie do spektaklu przez Patryka Zakrockiego, autora dźwiękowych słuchowisk dla dzieci.

Czy bohaterom uda się zrealizować swoje marzenia i stać się kimś innym? Czy Filifionce powiedzie się wielka ucieczka od sprzątania? Czy Wuj Truj zapomni o swojej starości? Czy Włóczykij odnajdzie jesienną melodię? Czy zobaczymy Paszczaka za sterem łodzi, Mimblę, kiedy tańczy i Homka w otoczeniu prawdziwych przyjaciół?

Tego nie wiadomo. Jedno jest pewne, w ciepłym i przytulnym Domu Muminków bohaterowie po raz pierwszy od dawna poczują się przez moment bezpieczni i szczęśliwi.

więcej

Burza

„Burza" wg Williama Shekspeare'a / Studio Teatralne Koło i Teatr Ochoty / Warszawa.

Kameralna inscenizacja dramatu Szekspira, która koncentruje się na wątku relacji między Prosperem (w tej roli Henryk Talar) a Mirandą. Tajemnicza aura wyspy, którą włada Prospero nie zmienia prawdziwych emocji, które wiążą ojca z córką.

Reżyser podąża tropem pięciu postaci z szekspirowskiej „Burzy”. Kameralna forma przedstawienia skupia intrygę całego dramatu jak w soczewce, a wypreparowane fragmenty tekstu tworzą okazję do wnikliwego studium relacji córka - ojciec oraz wypróbowywania granicy pomiędzy iluzją i rzeczywistością. Bohaterowie „Burzy” przypominają osobliwości rodem z filmów Federico Felliniego. Bliżej im do aktorów z jarmarcznej budy teatralnej niż do potomków rodziny królewskiej. Wszyscy podlegają reżyserskiej wizji Prospera, a ta często bywa zaskakująca i nieprzejednana. W scenariuszach stworzonych przez starego maga opiekuńczość miesza się z zaborczością, a bezwarunkowa miłość z pokusą kontroli. Wyspa przestaje być wyspą. Realność traci kształty i kontury. W przedstawieniu zobaczymy m.in. Henryka Talara (do niedawna związanego z Teatrem Narodowym w Warszawie) oraz laureatkę nagrody Feliksy Warszawskie, Wiktorię Gorodecką.

Koproducentem przedstawienia jest Teatr Ochoty w Warszawie.

więcej

Burza

Tragedia

Reżyser podąża tropem pięciu postaci z szekspirowskiej „Burzy”. Kameralna forma przedstawienia skupia intrygę całego dramatu jak w soczewce, a wypreparowane fragmenty tekstu tworzą okazję do wnikliwego studium relacji córka-ojciec oraz wypróbowywania granicy pomiędzy iluzją i rzeczywistością.

Bohaterowie „Burzy” przypominają osobliwości rodem z filmów Federico Felliniego. Bliżej im do aktorów z jarmarcznej budy teatralnej niż potomków rodziny królewskiej. Wszyscy podlegają reżyserskiej wizji Prospera, a ta często bywa zaskakująca i nieprzejednana. W scenariuszach stworzonych przez starego maga opiekuńczość miesza się z zaborczością, a bezwarunkowa miłość z pokusą kontroli. Wyspa przestaje być wyspą. Realność traci kształty i kontury.

W przedstawieniu zobaczymy m.in. Henryka Talara (do niedawna związanego z Teatrem Narodowym w Warszawie) oraz laureatkę nagrody Feliksy Warszawskie, Wiktorię Gorodecką.

więcej

33 powieści, które każdy powinien znać

Tragikomedia

Szóstka obcych sobie ludzi spotyka się na ekspresowym kursie literackim „33 powieści, które każdy powinien znać” zorganizowanym z dala od miasta, w tajemniczym budynku odciętym od Internetu, a tym samym od reszty świata. Każdy z bohaterów trafił na kurs z innych powodów. Jedni z chęci podwyższenia intelektualnych kompetencji, drudzy z przyczyn natury osobistej. Szybko się okazuje, że zakwaterowani na odludziu kursanci są skazani na własne towarzystwo i literaturę. O poszczególnych etapach nauki grupa dowiaduje się z lakonicznych komunikatów wyświetlanych na monitorach. Zajęcia odbywają się bez udziału prowadzących. Ich przebieg oraz zaliczenie całkowicie zależy od uczestników.

Szczypior, Sasza, Magda, Miron, Merkel i Gabi wspólnie przechodzą przez świat m.in. „Niebezpiecznych związków” Choderlosa de Laclosa, „Braci Karamazow” Fiodora Dostojewskiego i „Nagiego lunchu” Williama S. Burroughsa. Z czasem grupę zaczyna łączyć intensywna literacka przygoda, w której indywidualne biografie uczestników przenikają się z losami bohaterów książek.

Obsadę przedstawienia tworzą aktorzy wyłonieni z otwartego konkursu "Polowanie na motyle".

(…) Jeżeli warto więc spędzić dwie i pół godziny w świeżo odremontowanym Teatrze Ochoty, to tylko dla aktorów. Zostali wyłonieni w castingu pod hasłem „Polowanie na motyle” i robią wszystko, by dać się zapamiętać. Jednych widziałem wcześniej – Aleksandrę Pisulę w dyplomowej „Pływalni” Krystiana Lupy w krakowskiej PWST, Krzysztofa Wacha w łódzkim Teatrze Jaracza, świetny był jako Filip w „Iwonie, księżniczce Burgunda” Agaty Dudy-Gracz, Marię Pawłowską w „Mieście 44” i jeszcze jednym filmie „Karuzela” – innych (Paulinę Komendę, Marcina Korcza, Sebastiana Perdka) albo nie widziałem, albo nie zapamiętałem. W „33 powieściach…” grają tak, jakby walczyli o życie. Mają siłę, spontaniczność młodości, odwagę, czasem zdaje się, że rozsadzą niewielką scenę. Cóż z tego, że przedstawienie przypomina szkolny dyplom, ćwiczenia dla aktorów, skoro nie można od nich oderwać wzroku. Trzymam za nich kciuki.

„Ćwiczenia dla aktorów”
Jacek Wakar, Polskie Radio
Dziennik Gazeta Prawna nr 65 – dodatek Kultura

więcej

Kochaj albo rzuć

Musical

Są piosenki, są melodie, które wszyscy znamy. Wydaje się, że towarzyszą nam do zawsze- śpiewali je nasi dziadkowie, matki i wydaje się, że będą je śpiewać następne pokolenia .

Przeszły pomyślnie próbę czasu bo piękna melodia i tekst zawsze znajdzie wrażliwych odbiorców. Wybraliśmy dla Państwa piosenki o miłości- liryczne, dowcipne, swawolne i dramatyczne, bo o miłości można śpiewać wciąż i nigdy nie powie się o niej wszystkiego. Ale kiedy pisali o niej tacy mistrzowie pióra jak: Tuwim, Hemar, Młynarski, Kofta, Przybora i Osiecka to powstały małe dzieła sztuki, które w interpretacji gwiazd dzisiejszej sceny i ekranu nabierają dodatkowej jakości i aktualności. Zapraszamy więc na spektakl, który jest podróżą sentymentalną z piosenką, śpiewem i tańcem. Gwarantujemy dobrą zabawę z uśmiechem i łezką w oku.

więcej