Marcin Kwaśny
281 oddanych głosów
Data urodzenia:
05-01-1979 (43 lat)
Aktor, scenarzysta, reżyser teatralny.
Ukończył Akademię Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (2002 r.), uzyskując w trakcie studiów prestiżowe stypendium Katarzyny Frank-Niemczyckiej. Aktor stołecznego Teatru Kwadrat (od 2002 r.). Zdobywca wielu nagród aktorskich i wyróżnień, m.in.: wyróżnienia "Opus Film" na XX Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (2002 r.), wyróżnienia na Ogólnopolskim Festiwalu Komedii "Talia" w Tarnowie za monodram Marka Koterskiego "Nienawidzę" (2004 r.), Grand Prix na IV Festiwalu Sztuki Słowa "Verba Sacra" w Poznaniu (2004 r.) głównej nagrody aktorskiej za rolę w filmie "Rezerwat" na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym "Golden Brig" w Odessie (2008 r.). Jest laureatem nagrody za scenariusz (wraz z Łukaszem Palkowskim) na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Krajów Nadbałtyckich w Swietłogorsku (2008 r.).
Jego debiutem w Teatrze Telewizji był spektakl "Edward II" Marlowa w reż.Macieja Prusa (2002 r.). Zagrał kilkadziesiąt ról epizodycznych, kilkanaście drugoplanowych i kilka głównych w filmach polskich i zagranicznych, w tym m.in "Rezerwat", "Wszyscy jesteśmy Chrystusami", "Polowanie na Anglika", "Patagonia", "Aglaja".
Jako reżyser debiutował spektaklem "Wariactwa według Czechowa" (2009 r.). Razem z policjantem Marcinem Skórą napisał sztukę pt "Kto dogoni psa?", którą wyprodukował w Teatrze Ochoty w Warszawie (2009 r.).
Marcin Kwaśny jest założycielem fundacji "Między Słowami", która obecnie produkuje film pt."Wyklęty" w reżyserii Konrada Łęckiego.
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Teatr Kępa: Cudowna terapia
Najnowsza inscenizacja komedii austriackiego dramatopisarza Daniela Glattauera. Kryzys może przyjść znienacka, nawet po kilkunastu wspólnie przeżytych latach. Co wtedy? Leki na uspokojenie? Nie, mamy inną propozycję! Wyrzucamy tabletki, a w zamian aplikujemy troje znakomitych aktorów, błyskotliwy tekst i zaskakującą inscenizację. Państwo Dorek są doświadczonym małżeństwem, które – jak to w życiu – ma za sobą dobre i złe chwile. Spotykamy ich, kiedy wypaleni i znudzeni, decydują się rozstać. Przed ostateczną decyzją wybierają się jednak do wybitnego psychoterapeuty, by dać sobie ostatnią szansę na uratowanie małżeństwa. Czy specjalista znajdzie sposób, by zrozumieli, jak wiele ich łączy i zaczęli ze sobą współpracować? I czy przypadkiem terapeuta po spotkaniu z taką parą sam nie będzie potrzebował pomocy?
więcej
SzczegółyIrydion
"Irydion" powraca na scenę Teatru Polskiego we współczesnym odczytaniu przez Andrzeja Seweryna. Do współpracy nad kształtem inscenizacji reżyser zaprosił uznanych twórców: Leszka Bzdyla, Magdalenę Maciejewską, Jacqueline Sobiszewski, Dorotę Kołodyńską. W główną rolę wcielił się Krzysztof Kwiatkowski. Partnerują mu m.in. Anna Cieślak, Jerzy Schejbal, Krystian Modzelewski, Olgierd Łukaszewicz, Marta Kurzak.
Dramat historyczno-filozoficzny Zygmunta Krasińskiego zaliczany jest do ścisłego kanonu literatury romantycznej. Napisany w latach 1834-1836, jest uznawany za największe, obok "Nie-Boskiej komedii" osiągnięcie autora w dziedzinie sztuki dramatycznej.
Spektakl Andrzeja Seweryna przywraca tym kwestiom właściwą rangę, pozwalając wybrzmieć im w formie spójnej, nowoczesnej inscenizacji odpowiadającej dynamiką współczesnemu kinu akcji. Do współpracy nad jej kształtem zaproszeni zostali twórcy, których charakterystyczny styl odciskał się wielokrotnie na kształcie najnowszego polskiego teatru. Wyobraźnia i talent Magdaleny Maciejewskiej i Jacqueline Sobiszewski pozwoliły stworzyć wizualny pejzaż upadku cywilizacji rzymskiej. Uniwersalizm wyobrażenia znaczy kubiczna scenografia, lśniąca w dymie i cieniach, skąpana w smugach żółci, w błękitach i odcieniach popiołu. Na tym tle, w oryginalnych rozwiązaniach plastycznych, akcję budują aktorzy, prowadzeni w zakresie ruchu scenicznego przez choreografa Leszka Bzdyla. Pejzaż dopełnia wykonywana na scenie muzyka Olo Walickiego, Macia Morettiego i Wacława Zimpla generowana przez muzyków, zarówno przy użyciu tradycyjnych instrumentów, jak i tak niecodziennych jak akwaria czy spieniacz do kawy.
"Irydion" oderwany od kontekstu historycznego czasu powstania dzieła, od klucza politycznych aluzji ukazuje dziś swoje uniwersalne treści: pytanie o potrzebę działania, o wartość jednostkowego czynu wobec nieuchronnego biegu dziejów, o wartość poświęcenia, które jest wynikiem buntu, a nie moralności. Inscenizacja nawiązuje do najgłębszych tradycji Teatru Polskiego, podejmując kwestie związane z kierunkiem myślenia o teatrze i repertuarze, zapoczątkowane premierowym pokazem "Irydiona", którym Arnold Szyfman inaugurował działalność Teatru w 1913 roku.
Spektakl przygotowany na jubileusz 100-lecia Teatru Polskiego w Warszawie.
więcej
Szczegóły"Wesele" ze zwiedzaniem Teatru Polskiego
"Wesele" Stanisława Wyspiańskiego jest jednym z najważniejszych dwudziestowiecznych polskich utworów dramatycznych. Dowodem tego jest fakt, że od 1901 roku inscenizowano je już blisko 200 razy – w teatrach dramatycznych, Teatrze Telewizji, Teatrze Polskiego Radia.
Każda kolejna inscenizacja "Wesela" wywołuje dyskusje o tym kiedy, jak i czy w ogóle wystawiać dramat Wyspiańskiego. Nie mamy wątpliwości, że wystawiać należy i warto. Nie dla honoru domu, ale z potrzeby ożywiania najznakomitszych tekstów polskiej kultury, nie tylko dla podtrzymania tradycji, ale dla nadawania znakomitemu dziełu Wyspiańskiego nowych znaczeń, bo między realnością a poezją tego dramatu toczy się nieustająca dyskusja o nas samych.
W Teatrze Polskim w Warszawie wystawiono "Wesele" czterokrotnie – sięgali po nie znakomici reżyserzy: Aleksander Zelwerowicz w latach dwudziestych, Jerzy Rakowiecki w 1961 roku i dwukrotnie Kazimierz Dejmek w roku 1984 i 1991. Premiera spektaklu w reżyserii Krzysztofa Jasińskiego odbędzie się w 102 rocznicę otwarcia Teatru Polskiego w Warszawie.
Fałszuje się dziś Wyspiańskiego – tak, jak fałszowało się i fałszuje romantyków, udusić się usiłuje go kadzidłami, sprawia się nad jego grobem tryumf masek. Kto rozumie Wyspiańskiego – ten wie, że cała jego twórczość jest bolesnym dopracowywaniem się narodowej duszy.
– Stanisław Brzozowski –
więcej
SzczegółyThermidor
"Thermidor" opowiada o wydarzeniach historycznych, ale zarazem jest sztuką współczesną – przedstawia mechanizmy polityczne, które działają nie tylko w momentach wielkich przełomów. Stanisławę Przybyszewską fascynowała Wielka Rewolucja Francuska; spośród jej działaczy upodobała sobie Robespierre`a, czyniąc zeń męża opatrznościowego.
W "Thermidorze" ukazała kluczowy moment rządów jakobińskich, gdy zastosowany jako narzędzie naprawiania świata terror przekracza wszelką miarę, a Robespierre zaczyna być postrzegany jako doktryner, który zmierza do dyktatury. W najbliższym otoczeniu Robespierre`a zawiązuje się spisek na jego życie.
To historia. Ale spod kostiumu historii wyłaniają się wizerunki ludzi, którzy sprawują władzę, ulegają namiętnościom władzy i realizują logikę, jaką narzuca władza. Gotowi są dla niej wchodzić w cyniczne układy, łamiąc bez skrupułów zasady przyzwoitości. Bohaterowie "Thermidora" to gracze rozpaleni walką o przetrwanie i dominację, a zarazem zmuszeni do zimnej kalkulacji; budzą strach u innych, ale sami są owładnięci strachem o własną przyszłość. Ich rola nie kończy się wraz z mijającymi wypadkami. Tworzą uniwersalne modele zachowań politycznych, które powracają w coraz to nowych sytuacjach i kostiumach.
więcej
SzczegółyCyd
Spektakl Ivana Alexandre’a to podróż w fascynujący, a zupełnie nieznany współczesnemu widzowi świat siedemnastowiecznego teatru. Kostium i dekoracje z epoki oraz oszczędny i niezwykle precyzyjny styl gry, pozwalają wybrzmieć pięknemu, pełnemu emocji tekstowi, który napisany prawie czterysta lat temu nie przestaje zachwycać i poruszać widzów.
Rodrigo Díaz de Bivar – Cyd, zwany też Cydem Campeador, żyjący w latach 1030-1099 rycerz kastylijski, wsławił się bojami z Maurami i Katalończykami. Opiewany i podziwiany za życia, po śmierci obrósł w legendę, stając się wzorem rycerstwa, męstwa i wierności – zarówno w służbie jak i miłości.
Główny bohater tragikomedii Corneille’a, stając w obronie rodu i nazwiska, wyzywa na pojedynek ojca swej ukochanej. Wie, że jeśli zwycięży najprawdopodobniej nigdy nie zwiąże się z Szimeną, wie również, że jeśli stchórzy – okryje się hańbą i nie będzie wart kobiety, którą kocha. Obrona honoru staje się najważniejszym nakazem miłości…
Corneille rozwinął temat w sposób nowatorski skupiając się nie na czynach, a na uczuciach i przymiotach ducha – z miłością i honorem na czele. Nad rozwój akcji przedłożył możliwość śledzenia wewnętrznych przemian bohaterów, stąd w utworze tak wiele monologów dających szansę na wspaniałe aktorskie kreacje.
"Cyd" po raz pierwszy pojawił się na polskiej scenie w tłumaczeniu Jana Morsztyna w roku 1660 w zamojskim teatrze dworskim. Tłumaczenie Morsztyna, choć tak odległe od języka współczesnego, dzięki zachowaniu rytmu i płynności języka oryginału, uważane jest do tej pory za jedno z największych osiągnięć polskiej sztuki translatorskiej. Z tego właśnie tłumaczenia postanowił skorzystać Ivan Alexandre przygotowując premierę w Polskim. Na potrzeby tej realizacji restauracji i adaptacji tekstu dokonał Piotr Kamiński.
więcej
SzczegółyKról Lear
Jedna z najwybitniejszych tragedii Williama Szekspira na scenie Teatru Polskiego. Reżyseruje legenda europejskiej reżyserii teatralnej - Jacques Lassalle. W roli głównej Andrzej Seweryn.
Datowane na lata 1603-1606 dzieło Williama Szekspira uchodzi za jeden z najwybitniejszych tekstów dramatycznych w historii. "Król Lear" oparty jest na mitycznej postaci Llyra - króla Bretanii, którego los utrwalono w kulturze w postaci licznych celtyckich podań. "Król Lear" doczekał się niezliczonej liczby realizacji i adaptacji teatralnych. Jedna z najbardziej znanych inscenizacji tego tekstu w minionym wieku była dziełem Petera Brooka, słynna z zapisu filmowego, przygotowanego przez reżysera. "Król Lear" był też podstawą literacką jednego z najwybitniejszych filmów w historii kina – filmu "Ran" w reżyserii Akiry Kurosawy.
Dramat Szekspira to bolesna analiza kruchej istoty ludzkiej godności, zagubionej w świecie bez Boga, gdzie granice między wywyższeniem a upadkiem, rozsądkiem a szaleństwem, porządkiem a chaosem ustalają tylko niedoskonali ludzie. Lear – dotąd potężny władca – zrzekając się korony rezygnuje z poczucia bezpieczeństwa jakie dawał mu urząd. Nagle zmuszony jest mierzyć się ze sobą i światem jako zwykły człowiek.
W polskim teatrze tekst Szekspira przeżywa renesans zainteresowania wśród reżyserów. W ostatnich latach, na motywach "Króla Leara" swoje spektakle przygotowywali m.in. Piotr Cieplak, Grzegorz Bral i Krzysztof Warlikowski. Teatr Polski w Warszawie rozpoczął powojenną recepcję "Króla Leara" – w 1962 roku na deskach naszej sceny odbyła się pierwsza inscenizacja tej tragedii po zakończeniu drugiej wojny światowej. W spektaklu reżyserowanym przez Zygmunta Hübnera rolę tytułową zagrał Jan Kreczmar.
więcej
Szczegóły