Marcin Bubółka
162 oddanych głosów
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Wachlarz
Autor o „Wachlarzu”:
„…to wielka komedia, wielka – bo kosztowała mnie wiele trudu, i wiele trudu będzie kosztować aktorów wystawienie jej. Będą musieli bardzo uważać i przeprowadzić więcej prób, niż zazwyczaj; ale komedia należy do tych, które pozwalają wykonawcom zabłysnąć talentem i zręcznością…”
Carlo Goldoni 1764 r.
więcej
Szczegóły
Nie do powiedzenia
HORROR nie do wyobrażenia.
LĘK nie do zniesienia.
ZAZDROŚĆ nie do wyrażenia.
MIŁOŚĆ nie do porzucenia.
NOC nie do zapomnienia.
"Nie do powiedzenia" Teatru Potem-o-tem to horror-komedia o naszych obawach i lękach. Opowieść o ukrytych, ciemnych stronach osobowości. O niespełnionych marzeniach i obezwładniającej zazdrości.
Adela, rockowa wokalistka u szczytu kariery i Jakub, kompozytor muzyki alternatywnej u kresu kariery, planują swój ślub. Z braku czasu zapraszają swoich świadków, Marlenę i Kubę, na nocne planowanie nadchodzącej uroczystości. Nie spodziewają się jednak, że niewinna impreza w ich niedawno odziedziczonym domu przekształci się w koszmar napędzany tajemniczą używką o niecodziennym działaniu.
Noc wypełniona skrywanymi dotąd koszmarnymi wizjami i potworami doprowadzi bohaterów do wydobycia na światło dzienne tego, co dotąd skrzętnie przed sobą skrywali.
16,17.12 w roli Kuby - Piotr Piksa
______________________________________________________________________________________________________
COVID INFORMACJA: Drodzy Widzowie, w trosce o Wasze bezpieczeństwo podczas spektaklu wdrażamy nowe zasady sanitarne. Do Waszej dyspozycji udostępnimy płyny do dezynfekcji. Cała sala oraz wszystkie przedmioty, które otrzymacie od nas podczas spektaklu będą zdezynfekowane. Liczba miejsc dostępnych na widowni została ograniczona. Będziemy również dbać o przestrzeganie obowiązku zasłaniania ust i nosa przez wszystkich widzów oraz członków obsługi spektaklu.
więcej
Szczegóły
Princess Ivona
Przedstawienie, które jest zarazem międzynarodowym projektem edukacyjnym. W spektaklu opartym na „Iwonie, księżniczce Burgunda” Witolda Gombrowicza spotykają się znakomici, współtworzący historię polskiego teatru i filmu artyści – Barbara Wrzesińska i Daniel Olbrychski oraz studenci warszawskiej Akademii Teatralnej. Spektakl reżyseruje zaś Omar Sangare - polski aktor, reżyser i pedagog na stałe mieszkający w Nowym Jorku. Do współpracy przy „Princess Ivona” Sangare zaprosił m.in. Coby Chasmana-Becka, broadwayowskiego reżysera światła, współtworzącego także pokazy mody Toma Forda, oraz Pablo Arana Gimeno i Jorge Puerta Armentę, artystów Teatru Piny Bausch. Pierwotna wersja spektaklu była dyplomem studentów amerykańskiego Williams College. Rok później przedstawienie zostało przeniesione do Theatre Row w Nowym Jorku, gdzie gościło jako pierwsza profesjonalna inscenizacja Gombrowiczowskiej "Iwony, księżniczki Burgunda" w wersji anglojęzycznej na Manhattanie.
To nowa "Iwona..." — odkryta, podobnie jak i sam Gombrowicz, w świetle jego prywatnych zapisków zebranych w publikacji “Kronos”. Zapiski te mają charakter osobisty, nierzadko intymny, przybliżają do autora i inspirują do prób zrozumienia złożoności natury ludzkiej, jej wrażliwości i seksualności w świecie dzisiejszych norm społecznych.
Czy nasza świadomość ogranicza się do interpretacji powierzchowności w świetle tendencyjnych norm? Czy potrafimy zauważyć coś więcej, poza fasadą oczywistości? Czy nowa, inna percepcja pozwoli zauważyć człowieka na nowo, jego ukryte wartości i naturalną złożoność? Oto są pytania — a każde prowokuje do następnego.
więcej
Szczegóły
Trzy siostry
Spektakl – egzamin studentów IV roku wydziału Aktorskiego „Trzy siostry” według dramatu Antona Czechowa to historia rodziny Prozorowów. W poszczególnych aktach, Czechow uchwycił postaci w przełomowych momentach ich życia. Przedstawione spotkania, zdarzenia i rozmowy tylko z pozoru wydają się błahe. W istocie zmienia się wszystko, cały świat bohaterów ulega ogromnym przeobrażeniom, degradacji i niemal katastroficznej ruinie. Naświetlone przez Czechowa „zwykłe” sceny aż kipią od wewnętrznej dynamiki, ruchu i energii – z nudnej z pozoru ,melancholijnej atmosfery wyłania się wielobarwny dramat.
„Trzy siostry” to galeria charakterów, wielu odmiennych osobowości, ludzi w różnym wieku, na innych etapach życia, o zróżnicowanej wrażliwości, odmiennym odczuwaniu rzeczywistości i czasu. To historia postaci, z których każda legitymuje się innym światopoglądem i wyznaje inne zasady. Wszyscy bohaterowie dramatu tylko pozornie prowadzą ze sobą niekończące się rozmowy, Tak naprawdę są to charakterystyczne dla postaci Czechowa „dialogi głuchych” . Nikt tu nikogo nie słucha. Wszyscy wygłaszają swoje pełne cierpienia , rozczarowania czasami banalne a czasami nawet patetyczne monologi rozczłonkowane i ujęte tylko w formę dialogu, rozpisane niejako na dialog. Każdy mówi głośno do siebie. Nie ma tu prawdziwego kontaktu między ludźmi żyjącymi przecież w grupie, niemal nie rozstającymi się ze sobą . Każda z tych osób ma własny, obcy dla innych, emocjonalny krąg upodobań, każda jest samotna . Stosunki między bohaterami ukazują się nam w stanie rozproszenia i wyobcowania. Mimo to w postaciach dramaty można odnaleźć bardzo dużo emocji , uczuć , bliskiego nam współczesnym, rozumienia świata.
Wraz z bohaterami Czechowa zadajemy sobie pytanie : Co kieruje naszym życiem? Jak dbać o istotne dla nas wartości? Jak nie bać się przemijania i śmierci? Jak walczyć z niemocą , bezsilnością i przeznaczeniem? Czy jest to w ogóle możliwe ? Co powoduje u nas atrofię uczuć ? Dlaczego pomimo rozwoju cywilizacyjnego, postępu naukowego( psychiatria , psychologia, socjologia) pod względem emocjonalnym nadal stoimy w tym samym martwym puncie co człowiek ponad sto lat temu? Ludzie są zetem istotą atrakcyjności Czechowowskiej materii. Ludzie zanurzeni w strumieniu życia: słabi, żałośni, uwikłani w żenujące manipulacje, zasługujący na współczucia ale na litość i wzgardę czasem też.
prof. dr. hab. Grzegorz Chrapkiewicz
więcej
Szczegóły
Dobry wojak Szwejk idzie na wojnę
Jednostka i wielka historia. Wojna i jednostkowy los kogoś, kto nie jest w stanie pojąć, w czym uczestniczy. Właśnie zamordowano arcyksięcia Ferdynanda, porządek świata ulega zmianie. A Szwejk? Szwejk jest po prostu sobą. Trafia do wojska i gorliwie wypełnia swoje obowiązki, co w połączeniu z jego poczciwością doprowadza do wielu przezabawnych sytuacji. Ale może w jego „głupocie” jest metoda?
To jedna z najsłynniejszych opowieści świata. Od jej wydania minęło już prawie całe stulecie, a popularność niezbyt dobrego żołnierza nie słabnie. Jego absurdalne losy przetłumaczono dotąd na 57 języków, doczekały się licznych ekranizacji i adaptacji.
więcej
Szczegóły
Konsternacja
Dynamiczna akcja, różne odcienie absurdu, czyli Mayenburg w najlepszym wydaniu. Ewa i Robert wracają z wakacji, w swoim mieszkaniu zastają znajomych, którzy mieli się nim opiekować.
Mieszkanie niby jest takie samo, ale jednak inne – ściana nie tam, gdzie powinna, stolik inaczej stoi…
Przestrzeń jest przesunięta, jak przesunięte są relacje pomiędzy nimi – jakby to nigdy nie było ich mieszkanie, para znajomych też nie jest tą parą znajomych, którą powinna być, a za chwilę mąż nie jest mężem, przyjaciółka zmienia się w opiekunkę do dziecka…
Sytuacja zmienia się dynamicznie, przybierając różne odcienie absurdu. „Konsternacja” jednego z najważniejszych dramaturgów młodego pokolenia – Mariusa von Mayenburga, to tylko z pozoru lekka komedia. Poślizg tożsamości i ciągle zmieniająca się narracja są najczystszym tematem spektaklu i skutkują odpowiednią alegorią naszych czasów.
więcej
Szczegóły
Wyzwolenie
Rzecz dzieje się w teatrze, ale nie o teatrze opowiada… Scenka rodzajowa z życia artystów niepostrzeżenie zmienia się w opowieść serio, „labirynt teatru” staje się labiryntem narodowej wyobraźni, a głównym tematem okazuje się najważniejsze z ludzkich doświadczeń – pragnienie wolności.
Rozczarowany powierzchownym przyjęciem „Wesela”, Wyspiański napisał w 1903 roku „Wyzwolenie”, w którym podjął próbę sportretowania Polaków, tych dawnych i tych współczesnych.
Dramat, który mu się jawi do dziś porusza – bo wszystko jest: i ziemia, i kraj, i ojczyzna, i ludzie… Tylko naród się zgubił…
więcej
Szczegóły
Otello
„Nie jestem, kim jestem” - mówi Jago, trawestując słowa Boga, zawarte w Piśmie Świętym. Tym zdaniem Shakespeare obdarował go mocą tworzenia nowych, iluzorycznych światów i tak właśnie ten szary, urażony na dumie żołnierz wyreżyserował upadek swego wodza - wpływowego maura weneckiego - Otella. Oto widzimy szlachetnego wojownika, który zaplątany w sieć intryg na dobre wpada w sidła zazdrości i sprzeniewierza się temu co było mu drogie. Nagle w kochającej go Desdemonie zaczyna widzieć zakłamaną dziwkę, a w oddanym przyjacielu - Cassiu - dostrzega wroga i zdrajcę.
Otello jest jednak tylko jedną z wielu pogrązonych w samotności i opętanych przez strach postaci. Pozbawieni miłości ludzie kurczowo trzymają się jej substytutów: kariery, seksu, intryg. Świat człowieka sterowanego strachem, gdy żądzą nim domniemania, insynuacje i półprawdy staje się labiryntem - iluzji, paranoi i stereotypów. W tym świecie właśnie osamotnienie i frustracja podsycają gotowość do okrucieństwa i zadawania przemocy.
Grażyna Kania we współpracy z Marcinem Bartnikowskim poszukiwali odpowiedniego tonu w tłumaczeniu oraz adaptacji Otella opierając się na wersji Zaimoglu & Senkela, które wyróżnia się językiem pełnym ostrego dowcipu, podkreślającym nienawiść, rasizm, szowinizm i homofobię.
więcej
Szczegóły
REWIZOR. BĘDZIE WOJNA
Niech żyją nowe, stare czasy!
Rewizor powrócił. I to ze zdwojoną siłą. Nie jest już jednak marnym urzędniczyną, który za sprawą nieporozumienia zasiał ferment w życiu zapomnianego miasteczka. Dzisiaj to wyrachowany polityk i manipulator – dla przejęcia władzy i upokorzenia przeciwników jest w stanie uciec się do najpodlejszych metod.
Artur Pałyga, jeden z najważniejszych współczesnych dramatopisarzy, dopisał do klasycznej komedii Mikołaj Gogola swoisty sequel. Rewizor. Będzie wojna! przedstawia niepokojąco znajomy, śmieszno-straszny obraz prowincji, gdzie każdy od każdego jest zależny. Prywatnie wszyscy mają coś za uszami, ale oficjalnie trwają w sieci rozmaitych zależności. Sytuacja zmienia się, gdy przybywa Chlestakow. Niewielka społeczność musi odpowiedzieć sobie na pytanie: do kogo będzie im lepiej przystać? Do trochę zagubionego, choć sprawdzonego Horodniczego, z którym łączą ich lokalne układy czy do przyjezdnego rewizora, zapowiadającego święto powrotu? Powrotu starych obyczajów, starych wartości i starych priorytetów.
Realna kwestia walki o władzę jest w dramacie Pałygi przesączona przez perspektywę oniryczną, wzbogacając całość o szczyptę abstrakcji. O władzy śnili wcześniej chociażby senator Nowosilcow w Dziadach, czy Henryk w Ślubie. Tym razem – wraz z tajemniczymi postaciami Czarnych Szczurów – dostajemy szansę zajrzenia do świata snu Horodniczego. Dzięki temu poznajemy nie tylko prowincjuszy, ale i jego rodzinę, czyli żonę Annę i córkę Marię z dzieckiem. One także staną się stawką w rozgrywce z Chlestakowem. Zmęczony władzą Horodniczy będzie musiał podjąć decyzję. Jaka postawa jest słuszna wobec wizji radykalizacji i powrotu zgodnej z aktualną linią przemocy? Czy da się jeszcze być przyzwoitym?
Oto sen, który przenika się z jawą.
więcej
Szczegóły
Dziady
"WIĘZIEŃ"
Nocy cicha, gdy wschodzisz, kto ciebie zapyta,
Skąd przychodzisz; gdy gwiazdy przed sobą rozsiejesz,
Kto z tych gwiazd tajnie przyszłej drogi twej wyczyta!
«Zaszło słońce», wołają astronomy z wieży,
Ale dlaczego zaszło, nikt nie odpowiada;
Ciemności kryją ziemię i lud we śnie leży,
Lecz dlaczego śpią ludzie, żaden z nich nie bada.
„Dziady” Adama Mickiewicza – najwyższe osiągnięcie polskiej literatury, arcydzieło, które ukształtowało patriotyzm pokoleń Polaków, wielokrotnie inscenizowane: od prapremiery Stanisława Wyspiańskiego, przez najsłynniejsze spektakle: Leona Schillera, Aleksandra Bardiniego, Kazimierza Dejmka i Konrada Swinarskiego z legendarną rolą Jerzego Treli – po 55 latach wracają na afisz Teatru Polskiego w Warszawie.
Janusz Wiśniewski, laureat najważniejszych światowych nagród teatralnych i operowych, autor legendarnych autorskich spektakli: „Koniec Europy”, „Panopticum á la Madame Tussaud”, „Olśnienie”, „Dybuk”, „Faust” i „Arka Noego. Nowy Koniec Europy”, pracuje z Zespołem Teatru Polskiego – po swoim „Quo vadis…” (premiera w 2013 r.) – nad „Dziadami”.
„Dzieje Boga w obrębie duszy ludzkiej”, „mit integracyjny”, „wpisanie sprawy polskiej w uniwersalny układ sił dobra i zła”, „sfinksowa zagadka liczby czterdzieści i cztery – << prawdziwa jak rachunek i dziwna jak mara >>” – te nieśmiertelne motywy tekstu Mickiewicza, o największej w historii polskiej kultury mocy ocalającej, już wkrótce w Teatrze Polskim.
Scenariusz przedstawienia powstał w oparciu o II, IV i III część "Dziadów" Adama Mickiewicza.
więcej
Szczegóły
Borys Godunow
Niejednoznaczna i krwawa, oparta na faktach historia Borysa Fiodorowicza Godunowa, cara Rosji w latach 1598 – 1605.
Wieloletnia walka o wpływy przy równoczesnym rozkwicie kraju pod ręką Borysa; mord na carewiczu Dymitrze; wreszcie dojście do władzy – to dopiero początek męczarni Godunowa, co noc śniącego zakrwawione widmo zasztyletowanego w Ugliczu carewicza; Godunowa obwinianego przez lud o wszelkie swe nieszczęścia; Godunowa prześladowanego wizją odebrania mu Kremla.
Pełna niespodziewanych zwrotów akcji historia uzurpacji w każdej z możliwych odmian, brawurowe bitwy i frontowe potyczki, nielegalne przekroczenia granic w poszukiwaniu sojuszników i w obawie o własne życie, knowania różnych grup interesów, niemoralni najemnicy… A także miłość uwikłana w politykę, wszechobecni szpiedzy i podejrzana względność niezbywalnych wartości.
Nadchodzi kres dynastii Godunowów. Moskwę zajmuje niegdysiejszy mnich z Czudowskiego Monasteru Grigorij Otriepiew. Rosja ze swym ludem nie znajdzie jednak ukojenia pod rządami nowego cara...
„Borys Godunow” w reżyserii międzynarodowej sławy niemieckiego inscenizatora Petera Steina, twórcy słynnej monumentalnej „Orestei”, „Fausta” wystawionego na EXPO w Hannoverze w 2000 r. czy „Rozbitego dzbana” z Klausem Marią Brandauerem w Berliner Ensemble, będzie największą i najbardziej wymagającą produkcją artystyczną na polskich repertuarowych scenach dramatycznych w ostatnich 30 latach.
więcej
Szczegóły
Iluzje
Iluzje stawiają pytanie o najgłębszy sens ludzkiej egzystencji. Uświadamiają, jak bardzo kruche jest wszystko, czego próbujemy się uchwycić.
„Ale kiedy będziesz umierać, to wspomnij, Sandro, te moje przedśmiertne słowa i wiedz, będę wtedy przy tobie. Moja miłość będzie z tobą. Nie wierzę w życie po śmierci. Wiem, że dziś moja droga zakończy się i dalszy ciąg nie nastąpi. Ale wierzę, wiem, Sandro, że miłość nie umiera, ona żyje wiecznie, nawet po nas nasza miłość będzie żyć. Nie mogę tego wytłumaczyć w sposób naukowy, ale czuję, że tak jest. Nie wierzę w mistykę, mówię o prostej, bardzo prostej rzeczy. Miłość to bardzo prosta rzecz dostępna dla nielicznych. Przeżyłem to życie, żeby się dowiedzieć – tak, miłość istnieje. Miłość to wielka siła. Miłość zwycięża śmierć.”
„Iluzje”, Iwan Wyrypajew, tłum. Agnieszka Lubomira Piotrowska
Cztery opowieści, a każda snuta z innej perspektywy. Opowieści o miłości? A co nią jest? Czy można ją budować i tworzyć szczęśliwy związek skrywając swoje największe pragnienia? W Iluzjach, które autor klasyfikuje jako komedię, spotykają się dwa małżeństwa, by mówić o uczuciach, o tym co ich łączy, a co dzieli. Ich historie są pełne humoru, troski i namiętności. Stawiają pytania o to do czego zmierzamy i co po nas zostanie.
Iwan Wyrypajew napisał Iluzje na czterech 30-35 letnich aktorów, którzy przedstawiają historię czterech osób po osiemdziesiątce – dwóch par małżeńskich u kresu życia. W Teatrze Collegium Nobilium opowiadać będą nie cztery, a jedenaście osób – studentów roku dyplomowego Wydziału Aktorskiego, którzy mają po dwadzieścia kilka lat. Co z tego wyniknie?
Reżyserowanie dyplomu traktuję bardzo odpowiedzialnie. Zastanawiając się nad wyborem tekstu kierowałem się przede wszystkim tym, ile mogę dać studentom, czy mogę ich w tej pracy czegoś nauczyć? Czy mogę dać im jakieś narzędzia, z którymi mogli się wcześniej nie spotkać, a które mogą przydać im się w przyszłości? Reżyserowanie spektaklu dyplomowego powinno być połączone z pedagogiką. Myślę, że to ciekawe zobaczyć, jak grupa młodych ludzi, przed którymi rozciąga się perspektywa całego życia opowiada o ludziach, którzy są na końcu tej drogi.
Wojciech Urbański
więcej
Szczegóły
Odc. 4. Poradnik przyjmowania fatalnych prezentów | Aktorzy teatru Potem-o-tem | Akcja charytatywna #TeatryDzieciom
Czwarty odcinek świątecznych VLOGMASÓW został przygotowany w ramach akcji charytatywnej #TeatryDzieciom przez zespół aktorów niezależnego teatru Potem-o-tem!
Ile razy zdarzyło Wam się znaleźć pod choinką prezent, który, delikatnie mówiąc… “nie przypadł Wam do gustu”? Prawdziwą sztuką jest nie dać tego po sobie poznać! Kruche uczucia najbliższej rodziny może zranić nawet najmniejszy grymas na twarzy. Jeśli zatem nie jesteście najlepsi w udawaniu dziecięcej radości, aktorzy Potem-o-tem w niecałe 7 minut nauczą Was najlepszych trików, jak przyjmować nietrafione prezenty! 😉
Zdjęcia/montaż: Marcin Zbyszyński
Muzyka: Filip Grycmacher
Występują: Małgorzata Mikołajczak, Eliza Rycembel, Katarzyna Obidzińska, Maria Sobocińska, Marta Wągrocka, Filip Kosior, Jan Marczewski, Piotr Piksa, Marcin Bubółka
...
Mamy nadzieję, że razem z aktorami Potem-o-tem udało nam się wprawić Cię chociaż trochę w świąteczny nastrój. A jeśli chcesz dołączyć do akcji charytatywnej #TeatryDzieciom, możesz to zrobić na 2 sposoby:
1. Pierwsza opcja: oglądaj Vlogmasy i przelej dowolną kwotę na dedykowaną akcji zrzutkę: https://zrzutka.pl/e7a2jz . Dzięki tym środkom nasze elfy-pomocnicy zakupią prezenty dla dzieci z Rodzinnych Domów Dziecka oraz inne niezbędne produkty codziennego użytku dla ich rodzin. Bądź pewny/a - każda kwota jest super!
2. Druga opcja: oglądaj Vlogmasy, dołącz na Facebooku do tego wydarzenia https://bit.ly/Teatry_Dzieciom i podaj informację o naszej akcji dalej. Chcesz wrzucić na Facebooku post i udostępnić wydarzenie? Będziemy zachwyceni. Jesteś raczej skryty/a? Wystarczy, że wyślesz informację o naszej akcji w wiadomości kilku znajomym. Pomaganie jest fajne, ale zrób to na własnych zasadach. Z tego miejsca ogromnie Ci dziękujemy za każde zaangażowanie!
więcej
Szczegóły
Potem-o-tem | Nie do powiedzenia
HORROR nie do wyobrażenia.
LĘK nie do zniesienia.
ZAZDROŚĆ nie do wyrażenia.
MIŁOŚĆ nie do porzucenia.
NOC nie do zapomnienia.
"Nie do powiedzenia" Teatru Potem-o-tem to horror-komedia o naszych obawach i lękach. Opowieść o ukrytych, ciemnych stronach osobowości. O niespełnionych marzeniach i obezwładniającej zazdrości.
Adela, rockowa wokalistka u szczytu kariery i Jakub, kompozytor muzyki alternatywnej u kresu kariery, planują swój ślub. Z braku czasu zapraszają swoich świadków, Marlenę i Kubę, na nocne planowanie nadchodzącej uroczystości. Nie spodziewają się jednak, że niewinna impreza w ich niedawno odziedziczonym domu przekształci się w koszmar napędzany tajemniczą używką o niecodziennym działaniu.
Noc wypełniona skrywanymi dotąd koszmarnymi wizjami i potworami doprowadzi bohaterów do wydobycia na światło dzienne tego, co dotąd skrzętnie przed sobą skrywali.
więcej
Szczegóły
