Marcin Bosak
256 oddanych głosów
Data urodzenia:
09-09-1979 (42 lat)
Aktor filmowy, teatralny i teatru telewizji.
W 2003 roku ukończył Akademię Teatralną w Warszawie.
17 kwietnia 2013 roku w Teatrze Studio miał premierę monodram Rachatłukum – adaptacja skandalizującej i szeroko dyskutowanej powieści Jana Wolkersa. W wywiadzie aktor zwraca uwagę, że nie epatowanie pornograficznymi opisami jest siłą i przesłaniem jakie chce przekazać autor, ale że „materiał jest bardzo ciekawy, chciałbym, żeby nasze przedstawienie nie było odebrane jako skandalizujące. Jeśli nie będzie rozumiane przez intelekt, to przez uczucia”.
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Kumulacja, czyli pieniądze to nie wszystko
Co byś zrobił gdybyś trafił kumulację w loterii i z dnia na dzień został milionerem? Odpowiedź wydaje się prosta? Nic bardziej mylnego. Każdego bowiem, po pierwszej chwili euforii, mogą najść wątpliwości - i co dalej? A jeśli dodatkowo najbliżsi mają zupełnie inne zdanie niż Ty i nie podzielają Twojej oryginalnej życiowej filozofii? Wtedy wygrane pieniędze mogą okazać się niczym w porównaniu do skali kłopotów, nerwów i emocji, które pojawią się wraz z nagrodą.
Ważne dylematy ubrane w przekomiczne sytuacje, zaskakujące rozwiązania z pozoru prozaicznych problemów, dialogi pełne inteligentnego, uszczypliwego poczucia humoru, cięte riposty i obraz najbardziej pierwotnych instynktów ludzkiej natury.
Zapraszamy Państwa na komedię „Kumulacja, czyli pieniądze to nie wszystko”, polską prapremierę francuskiej sztuki „Non a l’argent!” Flavi Coste, w reżyserii Tomasza Sapryka. Na scenie wyjątkowy zespół aktorski: Michał Meyer jako „szczęśliwy” zwycięzca, Maria Dębska w roli jego zirytowanej życiem żony, Marcin Bosak jako wspólnik i niezastąpiony przyjaciel domu, oraz Izabela Dąbrowska w roli mamusi, której „ciągle coś się od życia należy”.
Długo nie zapomnicie tej sztuki, a postawione w niej pytania będą Was bawić, zastanawiać i jednocześnie prowokować do przemyśleń. Bowiem kiedy w grę wchodzą naprawdę duże pieniądze, budzą się nasze mocno uśpione demony i prawdziwe pragnienia, a rodzinno-przyjacielskie więzi poddane są najcięższej z prób…
więcej
Szczegóły
Ożenek
Dwaj Rosjanie i Teatr Studio. Komedia Gogola w inscenizacji najgłośniejszego dramaturga ostatniej dekady. Iwan Wyrypajew po raz pierwszy w Polsce wystawia tekst nie swojego autorstwa.
"Ożenek” to historia trudnego wyboru: tak zwanej "panny na wydaniu” - któremu z czterech kandydatów oddać serce z posagiem? - i tak zwanego „starego kawalera” - czy warto rezygnować ze świętego spokoju dla małżeńskiego pożycia? Gogol to nie tylko wnikliwy obserwator ludzkich postaw i zachowań. Jako jeden z pierwszych dostrzegł i wyraził w swoich dramatach absurd ludzkiej egzystencji – jej mozół i jałowość. Ale nie tylko. Być może "Ożenek” to sztuka, z ducha prawosławnej Cerkwi, mistyczna...
więcej
Szczegóły
Jak zostałam wiedźmą
Co się dzieje w głowie małej dziewczynki, kiedy nie może zasnąć? Nagle w jej pokoju pojawia się głodna wiedźma, która latami wędruje po świecie i szuka niegrzecznych dzieci, by ugotować z nich pożywną zupę.
Rozpoczynają się wspólne tarapaty, czary i magiczne zaklęcia. Pojawia się cały kalejdoskop bohaterów: sępy, inna wiedźma i ożywiony czarodziejsko drewniany konik. Poemat Doroty Masłowskiej jest fascynującą i pełną współczesnych znaczeń bajką dla młodych widzów, a jednocześnie metaforyczną opowieścią o więzi między matką a córką.
więcej
Szczegóły
Rachatłukum
Fizyczna miłość pozbawiona uczuć. Namiętność bez zobowiązań. Mechanika rozkoszy. Przekraczanie granic budzi jednocześnie strach i ekscytację. Co można czuć, kiedy żyje się już poza wszelkimi ograniczeniami?
Historia artysty plastyka i jego znajomości z tajemniczą Olgą stanie się studium wnikliwej analizy mrocznych zakątków psychiki współczesnego hedonisty. Podróż ta niesie w sobie ryzyko gorzkiego rozczarowania, ale i obietnicę oczyszczającej wiedzy, pozwalającej bez złudzeń spojrzeć w głąb ludzkiej natury. Historia tragicznego romansu wg powieści Jana Wolkersa stała się materiałem monodramu Marcina Bosaka.
więcej
Szczegóły
Utalentowany Pan Ripley
"Utalentowany Pan Ripley" to przewrotny thriller psychologiczny, który bada umysł jednego z największych antybohaterów literackich.
Przygoda Toma Ripleya, rozpoczyna się, kiedy potentat finansowy, Herbert Greenleaf poszukuje kogoś, kto pomoże sprowadzić do domu jego syna. Dickie wiedzie beztroskie życie w nadmorskim kurorcie Mongibello we Włoszech. Ripley, nie mając nic do stracenia, chwyta okazję i wyjeżdża do Europy. Chce pieniędzy, sukcesu i renomy, żongluje tożsamościami jak najlepszy aktor. Rzeczywistość, którą opisuje Highsmith, to American Dream… na emigracji. W scenerii, gdzie większość upatrywałaby pięknych krajobrazów, Patricia Highsmith widzi dążącego do perfekcji człowieka, który zabija szybko i skrupulatnie. Dokładnie tak, jak wykonuje się konieczny, ale nieprzyjemny obowiązek.
Utalentowany Pan Ripley to pierwsza część pięciotomowej Ripliady, w której Patricia Highsmith, przedstawia losy czarującego psychopaty, zbłąkanego anioła, którego nie dotyczy ani zbrodnia, ani kara. W tytułowej sekwencji filmu Anthony’ego Minghelli z 1998 roku będącego chyba najbardziej znaną adaptacją książki Hihgsmith, między The a Mr. Ripley i przed Talented, pojawia się ciąg przymiotników możliwych do wyboru: „mysterious, yearning, secretive, sad, lonely, troubled, confused, loving, musical, gifted, intelligent, beautiful, tender, sensitive, haunted, and passionate”. Czy te słowa pasują do opisu psychopatycznego mordercy, który zabija z zimną krwią?
więcej
Szczegóły
Persona. Marilyn
Andy Warhol mówił o swoich filmach, że ich tematem i bohaterem jest osobowość – nie historia czy losy indywidualnego człowieka, lecz właśnie osobowość człowieka z całą jej niewyrażalnością – więc kiedy ma się człowieka jako obiekt – lepiej na niego patrzeć, niż o nim opowiadać. Nie historie, lecz sytuacje, w których osobowość staje się widzialna i może również być punktem przecięcia z osobowością aktora, który wchodzi z nią w osobistą, wręcz intymną przygodę, w fantastyczny i ryzykowny eksperyment wymiany.
Osobowość to nie tylko charakter osoby, to również jej ekstremalne marzenie, jej niespełniona, lecz potencjalna wersja, osobowość wreszcie to również autosugestia i autooszustwo, a również mit, jaki wybucha czasem wśród innych. Wszystkie trzy, tak różne od siebie, indywidua łączy pragnienie przekroczenia granic – choćby nawet trudno je było ze sobą porównać – to wizja transgresji jest jedna – odwiecznie ludzka. (Krystian Lupa)
Fragment książki Michela Schneidera "Marilyn, ostatnie seanse":
Santa Monica, Franklin Street, sierpień 1960
Podczas popołudniowego seansu Greenson zwrócił swej pacjentce uwagę, że nie mówi zbyt wiele o życiu seksualnym.
- Wie pan, panie doktorze, moje życie seksualne, czy po prostu moje życie, widzę jak źle zmontowane sekwencje filmowe. Mężczyzna w nie wkracza, działa, bierze mnie, potem traci. W kolejnej scenie ten sam mężczyzna – a czasem już inny – wchodzi po raz drugi, ale już bez tego uśmiechu, zmieniły się gesty, oświetlenie. Szklanka, którą ma w ręku, była przed chwilą pusta, a teraz jest do połowy pełna. Nasze spojrzenia znów się spotykają, lecz są całkiem inne. Minął czas, a my nie możemy się rozstać z dawnym wizerunkiem. Spotykając się po raz drugi, wierzymy oboje, że to nasza premiera.
więcej
Szczegóły
Wiosna
"Wiosna" jest o małych wyborach, które zmieniają albo mogły zmienić nasze życie, o ścieżkach, którymi mogliśmy kroczyć i oglądając "Wiosnę" widzowie będą musieli wybrać sami, którą ścieżką pójdą.
Pamięć to niezwykły akt kreacji i w dodatku ciągle się zmienia. Ludzie zupełnie inaczej pamiętają to samo zdarzenie. Często nie wiemy, czy coś się naprawdę zdarzyło, czy to wymyśliliśmy. Fascynujące jest to pomieszkanie fikcji z rzeczywistością: co sam przeżyłem, a co mi opowiedziano?
Wykorzystująca Wujaszka Wanię Czechowa jako inspirację do stworzenia nowej historii, opartej na biografiach aktorów i ich doświadczeniach osobistych, Wiosna może być czytana jako dwie równoległe sztuki, dziejące się w tym samym miejscu. Jedna z nich śledzi drogę postaci po podjęciu przez nią decydującego życiowego wyboru, druga przedstawia drogę dla wyboru alternatywnego. Jak wyglądałyby chwile, które mogliśmy przeżyć, ale których nie przeżyliśmy? Czy sztuka może pokazać zarówno życie, jak i te niezaistniałe momenty?
więcej
Szczegóły
Ripley pod ziemią
Historia jednego z najsłynniejszych bohaterów amerykańskiego kryminału. Autorka Ripliady Patricia Highsmith stworzyła fascynującą postać zręcznego manipulatora i mordercy, który niczym aktor z łatwością żongluje tożsamościami, by ukryć swoje zbrodnie. Trzymająca w napięciu i pełna zwrotów akcji fabuła wprowadza w świat highlife’u, wypełnionego ekskluzywnymi podróżami po Europie, towarzyskimi spotkaniami i rozmowami o współczesnej sztuce. Świat, w którym obraca się Tom Ripley, przypomina teatralny spektakl, w którym wszystko zostało wystawione na pokaz.
Najciekawsze jednak jest to, co kryje się za jego kulisami. Po oddaleniu od siebie wszelkich podejrzeń związanych ze śmiercią Dickiego Greenleafa Tom Ripley wiedzie beztroskie życie w luksusowej willi pod Paryżem u boku pięknej żony Heloise. Co pewien czas świadczy również drobne usługi przemytnicze oraz wspiera działalność spółki Derwatt Ltd. zajmującej się m.in. fałszowaniem obrazów nieżyjącego malarza. Jego spokój burzy pojawienie się pewnego amerykańskiego konesera sztuki, który podejrzewa, że posiadany przez niego „Derwatt” nie jest autentyczny. Jak daleko posunie się Tom Ripley, aby ocalić firmę przed zdemaskowaniem? Czy tym razem również uda mu się uniknąć odpowiedzialności? Właścicielem praw scenicznych jest spółka Diogenes Verlag z Zurychu.
Tekst polski utworu autorstwa Patricii Highsmith pt. *Ripley pod ziemią* Oficyna Literacka Noir Sur Blanc.
Spektakl przeznaczony dla widzów pełnoletnich.
więcej
Szczegóły
Berlin Alexanderplatz
Spektakl okrzyknięty przez krytyków jednym z najważniejszych wydarzeń sezonu 2016/17. Berlin Alexanderplatz w reżyserii Natalii Korczakowskiej to dzieło wyjątkowe - imponujące swoim rozmachem, znakomitymi kreacjami aktorskimi, warstwą wizualną i dźwiękową.
Adaptacja jednej z najgłośniejszych niemieckich powieści lat 20, porównywanej do Ulissesa Jamesa Joyce’a. Alfred Döblin stworzył wielowymiarowy portret międzywojennego Berlina, na który składają się różne punkty widzenia, m.in. fragmenty artykułów prasowych, sprawozdania sądowe, mity greckie, popularne piosenki, treść miejskich afiszy, efekty dźwiękowe i cytaty z innych utworów.
Jest to obraz chaosu wielkiego europejskiego miasta XX wieku, w którym dojrzewał współczesny nacjonalizm i faszyzm. Obraz ten w niepokojący sposób przypomina dzisiejszy świat, który rehabilituje myślenie skrajnie prawicowe. Dla reżyserki Natalii Korczakowskiej, Berlin to przede wszystkim stan umysłu, przestrzeń wolności i awangardy, zagrożona przez pospolite ruszenie moralistów (tak zwanych „porządnych” ludzi) i fanatyków władzy nad ludem. W takim Berlinie rozgrywa się przypowieść o Frankciszku Biberkopfie robotniku, alfonsie i mordercy, któremu dane jest przeżyć wewnętrzną przemianę, poprzez odrzucenie, a następnie zintegrowanie odkrytego w sobie zła.
Spektakl przeznaczony dla widzów pełnoletnich.
więcej
Szczegóły
Wyzwolenie
Rzecz dzieje się w teatrze, ale nie o teatrze opowiada… Scenka rodzajowa z życia artystów niepostrzeżenie zmienia się w opowieść serio, „labirynt teatru” staje się labiryntem narodowej wyobraźni, a głównym tematem okazuje się najważniejsze z ludzkich doświadczeń – pragnienie wolności.
Rozczarowany powierzchownym przyjęciem „Wesela”, Wyspiański napisał w 1903 roku „Wyzwolenie”, w którym podjął próbę sportretowania Polaków, tych dawnych i tych współczesnych.
Dramat, który mu się jawi do dziś porusza – bo wszystko jest: i ziemia, i kraj, i ojczyzna, i ludzie… Tylko naród się zgubił…
więcej
Szczegóły
Wyzwolenie
„Tak upływa nam życie nasze. Synowie nasi zburzą, co my zbudujemy. Burzymy, co zbudowali ojcowie nasi” – pisał Stanisław Wyspiański.
Rodacy La la land Poland! Czas Wyzwolin się zbliża! Czy to, czego potrzebujemy, to rzeczywiście zemsta? Nowy narodowy dramat pt. "Najnowsze Wyzwolenie", w skrócie "Wyzwolenie", na podstawie arcydzieł mistrzów pióra Stanisława Wyspiańskiego i Stanisława Ignacego Witkiewicza aka Witkacego, opowiada o życiu mieszkańców San Escobar, a szczególnie o perypetiach mentalnych jednego z nich w wielu osobach obecnego wybrańca - Florestana Wężymorda aka Konrada.
Spektakl ten realizowany jest przez znakomity zespół aktorów Teatru Studio. To pewne, choć niejednokroć zadajesz sobie to słuszne pytanie, jaki to ma związek z moim życiem, z moją pracą lub czymkolwiek innym, choćby nieokreślonym pierwiastkiem, który łączy nas z ludźmi bliskimi (co to jest, co każe mi wypisywać te wszystkie wiadomości do ciebie, listy, słowa rzucane w wir historii, Ola?).
Dlaczego my, obywatele!, mieszkańcy tej z puzzli mapy się nienawidzimy, kiedy powinniśmy jedynie kochać nasze kobiety i naszych mężczyzn, nasze dzieci, bracia i siostry! Pozdrowić sąsiadów, przejechać przez miasto niezatrute smogiem i pyłem, i mgłą znad bagnisk i trzęsawisk marginesu myśli, jak jakaś potworna anomalia odstająca od reszty alabastrowego landszaftu San Escobar (JP2 pisał o patriotyzmie realizującym się wystarczająco w samej miłości do krajobrazu, po cóż coś więcej).
Nasze rany są głębokie, ponieważ czujemy głęboko. Ale te namiętności muszą nas kierować ku dobru wspólnemu. Godność pracy musi zostać przywrócona! Godność instytucji i kultury! Sztuki! Wyspiański, którego ingerencje w architekturę narodowych marzeń uśpionych na Wawelu miały rozmach i kolorystykę, Hans Frank czy różni inni uzurpatorzy nie mieli już tego co on gestu, nie mają, posiądą? Czy pragną? Wyspiański słowo sztuka pisał przez wielkie S! Też chciałbym, żeby San Escobar było nową Grecją, z Akropolem, documenta, Exarchią zamiast Żoliborza i drzewkami oliwnymi. To raczej urozmaicanie krajobrazu nas łączy, a dzieli niepotrzebna frustracja i brak edukacji, a zatem brak radości, jaką daje wolność, wszelka wolność.
Wyzwolin pragniesz? Po co ci ten mesjanistyczny sadyzm? Na żer? Na żer? Na żer? Myślisz, że dzisiejszego wieczoru harpia czy sęp nie rozszarpie ci wątroby? Ból przemijania jest do złagodzenia, życie może być do wytrzymania, jeżeli odpowiedzialnie realizujesz swoje marzenia, sport, muzyka, turystyka. Ludzie zadowoleni z dobrze wykonanej roboty, to jest widok! Zjednoczeni w rytuale, który natychmiast przynosi ulgę i wolę, by budować i burzyć, burzyć i budować. Znajdź dla siebie sens! No może jak masz alergię na kota, to jest rzeczywiście problem, współczuję, ale może choć jakiś inny zwierz lub rośliny, ej, rośliny są extra! Nie jedz mięsa, wiadomo. Wiem, wiem, jest dużo problemów, ale tym tu poruszanym jest Śmierć i Zmierzch, seks i śmierć, Śmierć, śmierć. A daj spokój, haruję 24h, jestem wypruty, szef w pracy nigdy nie zapytał mnie o zdanie.
Przychodzę was wyzwolić? Nie! Ogłosić! Jesteście wolni. Nie wracajmy tam. Patrz przed siebie i nie pisz wiadomości, jak prowadzisz, Ola, proszę.
Spektakl jest koprodukcją Festiwalu Nowe Epifanie / Gorzkie Żale 2017.
więcej
Szczegóły
"Berlin Alexanderplatz" | Studio online| #WspieramKulture
Link do bezpłatnej transmisji znajdziesz na facebooku Teatru Studio: KLIKNIJ TUTAJ
Spektakl okrzyknięty przez krytyków jednym z najważniejszych wydarzeń sezonu 2016/17. Berlin Alexanderplatz w reżyserii Natalii Korczakowskiej to dzieło wyjątkowe - imponujące swoim rozmachem, znakomitymi kreacjami aktorskimi, warstwą wizualną i dźwiękową.
Adaptacja jednej z najgłośniejszych niemieckich powieści lat 20, porównywanej do Ulissesa Jamesa Joyce’a. Alfred Döblin stworzył wielowymiarowy portret międzywojennego Berlina, na który składają się różne punkty widzenia, m.in. fragmenty artykułów prasowych, sprawozdania sądowe, mity greckie, popularne piosenki, treść miejskich afiszy, efekty dźwiękowe i cytaty z innych utworów.
Jest to obraz chaosu wielkiego europejskiego miasta XX wieku, w którym dojrzewał współczesny nacjonalizm i faszyzm. Obraz ten w niepokojący sposób przypomina dzisiejszy świat, który rehabilituje myślenie skrajnie prawicowe. Dla reżyserki Natalii Korczakowskiej, Berlin to przede wszystkim stan umysłu, przestrzeń wolności i awangardy, zagrożona przez pospolite ruszenie moralistów (tak zwanych „porządnych” ludzi) i fanatyków władzy nad ludem. W takim Berlinie rozgrywa się przypowieść o Frankciszku Biberkopfie robotniku, alfonsie i mordercy, któremu dane jest przeżyć wewnętrzną przemianę, poprzez odrzucenie, a następnie zintegrowanie odkrytego w sobie zła.
Spektakl przeznaczony dla widzów pełnoletnich.
więcej
Szczegóły
Król
Opowieść o targanej konfliktami narodowymi, politycznymi i społecznymi Warszawie u progu drugiej wojny światowej. Socjaliści dzień w dzień stawiają czoła falangistom, agresja i przemoc rządzą na ulicach, spolaryzowane media podsycają konflikt – mit zjednoczonej Polski zaczyna upadać…
Monika Strzępka i Paweł Demirski przenoszą na scenę głośną powieść Szczepana Twardocha.
Monika Strzępka – reżyserka teatralna. Zadebiutowała w 2004 roku w Teatrze Polskim w Bydgoszczy realizacją tekstu Anny Bednarskiej Z twarzą przy ścianie. Pracując rok później w Teatrze Wybrzeże poznała Pawła Demirskiego. Od tego czasu Strzępka-reżyserka i Demirski-dramaturg zrealizowali szereg zaangażowanych społecznie spektakli, m.in. Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu, za który otrzymali główną nagrodą na 3. Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Boska Komedia w Krakowie, W imię Jakuba S. w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, nie-boska komedia. WSZYSTKO POWIEM BOGU!, Bitwa warszawska 1920 i Triumf woli w Starym Teatrze w Krakowie.
W projekcjach do spektaklu wykorzystano materiały archiwalne ze zbiorów Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego.
Przedstawienie przeznaczone jest dla widzów dorosłych. Uprzedzamy również, że w spektaklu wykorzystywane jest światło stroboskopowe.
więcej
Szczegóły
