Choreograf, tancerz i pedagog tańca współczesnego. Absolwent Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance (Konserwatorium Tańca i Muzyki Trinity Laban; dawne Laban Centre) w Londynie. W 2007 z wyróżnieniem ukończył 3-letnie studia z Teatru Tańca, a w 2012 (także z wyróżnieniem) – 1,5 -roczne studia z choreografii na tej samej uczelni. Wykładowca Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu (PWST w Krakowie) oraz Instytutu Tańca Współczesnego w Belgradzie. Jako tancerz zadebiutował w 2007 roku, tańcząc Romeo w Romeo i Julii uznanej austriackiej choreograf Liz King. Wcześniej był członkiem grup Volt (udział w Opolu 2003) i V-2 (Mistrzostwo Europy Disco Dance w 2003 roku) prowadzonych przez Augustina Egurrolę. W latach 2007-2010 roku był tancerzem-freelancerem, współpracującym z wieloma polskimi i zagranicznymi twórcami. W latach 2010-2011 był solistą Polskiego Teatru Tańca. W 2013 roku, po studiach, powrócił jako tancerz, zdobywając angaż do projektu Zero angielskiej grupy Clod Ensemble. W latach 2013-2015 tancerz we własnych produkcjach m.in. improwizowanym 40-minutowym solo Maciej Kuźmiński. Jako wykonawca występował na prestiżowych scenach m.in. Teatru Wielkiego w Warszawie, Konzerthaus Vien w Wiedniu czy Sadler's Wells w Londynie, w pracach tak znakomitych choreografów jak Nigel Charnock czy Ohad Naharin. Od 2009 roku realizuje własne choreografie. W swoich spektaklach artysta stara się pogodzić podejście konceptualne z estetyczno-ruchowym, odrzucając hermetyczność tańca współczesnego i pozostając otwartym na każdego widza. W 2014 roku magazyn „Dance Tabs” opisał spektakl Room 40 jako „doskonale łączący piękno i koncept”. Jego odważne i wymagające dla tancerzy przedstawienia operują otwartymi symbolami, tworząc luźną strukturę, na której widz może oprzeć własną interpretację, natomiast dynamiczny ruch nadaje choreografii charakterystyczną i rozpoznawalną formę. W pracy twórczej opiera się na rozwijanych przez siebie technikach ruchu (m.in. Dynamic Phrasing) oraz pracy z podłogą. Opracowuje również własne metody pracy z tancerzami, m.in. metodę pozyskiwania materiału ruchowego nazwaną „koszyk zadań”(ang. task basket). W 2014 odbył pierwsze choreograficzne tourneé, prezentując prace Room 40, Maciej Kuźmiński oraz Powtarzaj za mną łącznie 22 razy m.in w Londynie, Belgradzie, Budapeszcie, Hanowerze, Krakowie, Warszawie i Lublinie, oraz zdobywając łącznie 4 nagrody za choreografię w tym jedną z najważniejszych nagród w kraju – Nagrodę Publiczności przyznaną przez międzynarodową publiczność Polskiej Platformy Tańca. Maciej rozwija i uczy trzech różnych technik ruchu – autorskiej techniki Dynamic Phrasing, pracy z podłogą oraz improwizacji/natychmiastowej kompozycji (instant composition). Dynamic Phrasing, rozwijane od 2009 roku, jest praktyczną eksploracją gałęzi eukinetyki o tej samej nazwie oraz teorii wysiłku i teorii CHUMM (ang. Choreotic Units and Manners of Materialisation). Lekcja Dynamic Phrasing skupia się głównie na jakościach i rytmie ruchu (w przeciwieństwie do zapamiętywania ustalonych schematów ruchowych), przez co uwalnia poszczególne akcje od ich organicznie przypisanej dynamiki i rytmu. Poprzez zakwestionowanie naturalnej organiczności uczniowie nie tylko poszerzają zakres swojego alfabetu ruchowego, ale przede wszystkim pracują nad złamaniem nabytych nawyków. Praca z podłogą (Floor Work) jako lekcja jest rozwijana przez Macieja od 2012 roku. Punktem wyjścia było doświadczenie pracy z Davidem Zambrano i Witoldem Jurewiczem, pracy nad dwoma spektaklami – something simple i Room 40 oraz doświadczenia z break dance. Lekcja pracy z podłogą stawia nie tylko na rozwój konkretniego stylu czy techniki ruchu, Poprzez wykorzystanie metod stosowanych w fitnessie, jest jednym z podstawowych założeń lekcji jest wzmacnianie kondycji. Do charakterystycznych elementów należy również praca z sekwencjami na prawą i lewą stronę ciała oraz ruchem wykonywanym od tyłu. Do nauki improwizacji/improwizacji kontaktowej/natychmiastowej kompozycji Kuźmiński wykorzystuje doświadczenie zdobyte przez lata uczestnictwa w warsztatach i projektach z takimi artystami jak m.in.: Yoshifumi Inao (GaGa), Nigel Charnock i Suzy Wilson (teatr fizyczny), Kirsty Simpson, Michael Schumacherem i Ray Chung (improwizacj kontaktowa), Rosalind Crisp, Yossi Berg/Oded Graf (własne systemy pracy), Tony Rizzi (technika Forsythe'a), David Zambrano (passing through). Bazując także na wiedzy choreologicznej i doświadczeniu choreograficznym podczas własnych zajęć z improwizacji artysta systematycznie tworzy grupy narzędzi pomocne w improwizacji. Nagrody i wyróżnienia: Nagroda Publiczności na Polskiej Platformie Tańca 2014 za spektakl Room 40 Podwójna nagroda Jury (yszard. Kalinowski i Edyta Kozak) w Konkursie Choreograficznym 3...2...1...Taniec! (2014) za etiudę Powtarzaj za mną III miejsce na konkursie choreograficznym Warszawskiej Platformy Tańca 2014 za etiudę Powtarzaj za mną Stypendium twórcze Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego na II poł 2014 rojy.