Kamilla Baar-Kochańska
79 oddanych głosów
Od 2005 roku w zespole Teatru Narodowego. Absolwentka warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza (2002). Współpracowała z teatrami warszawskimi: Polskim, Studiem Teatralnym KOŁO, i krakowskimi: Sceną Fundacji Starego Teatru w Krakowie, Krakowskim Teatrem Scena STU, a także z Teatrem Telewizji Polskiej.
Laureatka Grand Prix 13. Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie za rolę Ali w Tangu Mrożka w reżyserii Jerzego Jarockiego (2013). Uhonorowana Złotą Kaczką, nagrodą miesięcznika „Film”, dla najlepszej aktorki filmów sensacyjnych za rolę Magdy w filmie Vinci Juliusza Machulskiego (2012), a także Wiktorem w kategorii „odkrycie telewizyjne roku” (2013) i Telekamerą dla najlepszej aktorki (2014).
Fot. Andrzej Georgiew
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Międzynarodowy Dzień Odpoczynku od Świętowania
To kolejna odsłona sceny piosenki aktorskiej, której pierwsza edycja odbyła się w październiku w Teatrze WARSawy i ma zagościć tutaj na dłużej. Ideą cyklu jest popularyzacja tradycji teatru piosenki, przybliżenie widzom tego wyjątkowego gatunku na pograniczu muzyki i teatru.
Aktorzy zaśpiewają popularne i mniej znane utwory m.in. Hemara, Młynarskiego, Kaczmarskiego, Osieckiej, Tigera Leedsa, Nicka Cave’a czy Włodzimierza Wysockiego w zupełnie nowych aranżacjach i aktorskich interpretacjach. Nieco zapomniane piosenki zyskają nowe życie. Dzięki nowym odsłonom i interpretacjom pokażą jak bardzo są ciągle aktualne i przystające do dzisiejszej rzeczywistości.
Usłyszymy między innymi takie utwory, jak: „Korespondencja klasowa” i „Przedszkole”, „On tak ładnie kradnie”, „Baronowa”, „Moskwa Pietuszki” w zupełnie nowych aranżacjach i w wykonaniu Agnieszki Bogdan, Kamilli Baar- Kochańskiej, Moniki Mariotti, Kingi Ilgner, Anety Todorczuk-Perchuć, Mariusza Drężka i Marcina Przybylskiego. Piosenki zaaranżował Michał Łamża, który pełni również rolę kierownika muzycznego, spektakl wyreżyserował Adam Sajnuk.
więcej
Szczegóły
Tango
Pokoleniowe starcia i próba opanowania chaosu świata. W dramacie Sławomira Mrożka do głosu dochodzi dzikość ludzkich serc.
Wnikliwa interpretacja Jerzego Jarockiego zaprawiona jest goryczą. Bohaterowie pogubili się w wolności. W ich głowach panują nieład i rozprężenie – śmieszne i smutne. Przegrywają wszyscy, ale największą klęskę ponosi Artur, zbuntowany intelektualista, który szuka ratunku w despotyzmie. Tango początku XXI wieku jest drapieżne, brutalne i tragiczne.
Nagrody i nominacje:
2010 – Feliks Warszawski w kategorii „najlepsza drugoplanowa rola męska” dla Grzegorza Małeckiego za rolę Edka
2010 – nominacja do Feliksa Warszawskiego w kategorii „najlepsza reżyseria” dla Jerzego Jarockiego
2010 – nominacja do Feliksa Warszawskiego w kategorii „najlepsza pierwszoplanowa rola męska” dla Marcina Hycnara za rolę Artura
2010 – nominacja do Feliksa Warszawskiego w kategorii „najlepsza drugoplanowa rola męska” dla Jana Englerta za rolę Eugeniusza
2010 – nominacja do Feliksa Warszawskiego w kategorii „najlepsza drugoplanowa rola kobieca” dla Ewy Wisniewskiej za rolę Eugenii
2010 – nominacja do nagrody im. Cypriana Kamila Norwida w dziedzinie „Teatr” dla Grzegorza Małeckiego za rolę Edka
więcej
Szczegóły
Dowód na istnienie drugiego
Co jest do powiedzenia, a co do przemilczenia między pisarzami? Maciej Wojtyszko zderza Witolda Gombrowicza ze Sławomirem Mrożkiem. To grozi eksplozją.
Gombrowicza gra Jan Englert, Mrożka Cezary Kosiński. Kreślą portrety artystów, z których jeden prowokuje swoją ciągłą grą, a drugi – wycofaniem i milczeniem. Z dziejów rzeczywistych spotkań dwóch pisarzy w latach 1965 i 1966 Wojtyszko układa opowieść o zmaganiach z polskością. Dzięki niej lepiej uświadamiamy sobie, skąd przyszliśmy i co nas ukształtowało.
więcej
Szczegóły
Śluby panieńskie
Młodzi szaleją, starzy przywołują wspomnienia. Międzypokoleniowe rozmowy toczą się wytrawnym Fredrowskim wierszem.
Jan Englert spogląda na klasykę ożywczym okiem. Scenografia Barbary Hanickiej łączy sielski krajobraz z nowoczesnością, muzyka Leszka Możdżera nadaje im refleksyjność. A tymczasem życie tętni wraz z rytmem i melodią wiersza. Kobiety się buntują, mężczyźni zaczynają podchody. Młodym sekundują dojrzali, z nostalgią wracając do swoich niespełnionych namiętności. Toczą się miłosne gry, wciągające i dwuznaczne.
Uprzejmie informujemy, że ze względu na układ sceny, spóźnieni widzowie nie będą wpuszczani na widownię. Prosimy o przybycie na spektakl z kilkunastominutowym wyprzedzeniem.
więcej
Szczegóły
