Jan Englert
6 oddanych głosów
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Śluby panieńskie
Młodzi szaleją, starzy przywołują wspomnienia. Międzypokoleniowe rozmowy toczą się wytrawnym Fredrowskim wierszem.
Jan Englert spogląda na klasykę ożywczym okiem. Scenografia Barbary Hanickiej łączy sielski krajobraz z nowoczesnością, muzyka Leszka Możdżera nadaje im refleksyjność. A tymczasem życie tętni wraz z rytmem i melodią wiersza. Kobiety się buntują, mężczyźni zaczynają podchody. Młodym sekundują dojrzali, z nostalgią wracając do swoich niespełnionych namiętności. Toczą się miłosne gry, wciągające i dwuznaczne.
Uprzejmie informujemy, że ze względu na układ sceny, spóźnieni widzowie nie będą wpuszczani na widownię. Prosimy o przybycie na spektakl z kilkunastominutowym wyprzedzeniem.
więcej
Szczegóły
Duszyczka
Jan Englert w teatrze Jerzego Grzegorzewskiego – ostatnim wciąż granym przedstawieniu Mistrza. W podziemiach Teatru Narodowego, gorączkowymi słowami Tadeusza Różewicza mierzymy się z doświadczeniem wieku średniego i z absurdem śmierci.
Jerzy Grzegorzewski sięgał po twórczość Różewicza wielokrotnie. Bohater poematu, który sam autor polecił czytać „jednym tchem”, zaczyna sumować życie, prowadzi przez labirynty pamięci, rozlicza się ze swoim sumieniem, rozprawia z męskością. Opowieść o ludzkiej duszy – słabej, śmiesznej, ale i pięknej.
więcej
Szczegóły
Dowód na istnienie drugiego
Co jest do powiedzenia, a co do przemilczenia między pisarzami? Maciej Wojtyszko zderza Witolda Gombrowicza ze Sławomirem Mrożkiem. To grozi eksplozją.
Gombrowicza gra Jan Englert, Mrożka Cezary Kosiński. Kreślą portrety artystów, z których jeden prowokuje swoją ciągłą grą, a drugi – wycofaniem i milczeniem. Z dziejów rzeczywistych spotkań dwóch pisarzy w latach 1965 i 1966 Wojtyszko układa opowieść o zmaganiach z polskością. Dzięki niej lepiej uświadamiamy sobie, skąd przyszliśmy i co nas ukształtowało.
więcej
Szczegóły
Tango
Pokoleniowe starcia i próba opanowania chaosu świata. W dramacie Sławomira Mrożka do głosu dochodzi dzikość ludzkich serc.
Wnikliwa interpretacja Jerzego Jarockiego zaprawiona jest goryczą. Bohaterowie pogubili się w wolności. W ich głowach panują nieład i rozprężenie – śmieszne i smutne. Przegrywają wszyscy, ale największą klęskę ponosi Artur, zbuntowany intelektualista, który szuka ratunku w despotyzmie. Tango początku XXI wieku jest drapieżne, brutalne i tragiczne.
Nagrody i nominacje:
2010 – Feliks Warszawski w kategorii „najlepsza drugoplanowa rola męska” dla Grzegorza Małeckiego za rolę Edka
2010 – nominacja do Feliksa Warszawskiego w kategorii „najlepsza reżyseria” dla Jerzego Jarockiego
2010 – nominacja do Feliksa Warszawskiego w kategorii „najlepsza pierwszoplanowa rola męska” dla Marcina Hycnara za rolę Artura
2010 – nominacja do Feliksa Warszawskiego w kategorii „najlepsza drugoplanowa rola męska” dla Jana Englerta za rolę Eugeniusza
2010 – nominacja do Feliksa Warszawskiego w kategorii „najlepsza drugoplanowa rola kobieca” dla Ewy Wisniewskiej za rolę Eugenii
2010 – nominacja do nagrody im. Cypriana Kamila Norwida w dziedzinie „Teatr” dla Grzegorza Małeckiego za rolę Edka
więcej
Szczegóły
Garderobiany
Na afiszu Szekspirowski Król Lear. Szef teatralnej trupy, dla współpracowników „Sir”, ma zagrać tytułową rolę po raz dwieście dwudziesty siódmy. Jego siły słabną. Za kulisami towarzyszy mu garderobiany Norman.
Garderobiany to należąca do współczesnego kanonu sztuka o ulotności teatru, o osobistym i artystycznym spełnieniu, o samotności, lojalności i międzyludzkich grach. W roli Sira występuje Jan Englert, Garderobianego gra Janusz Gajos.
więcej
Szczegóły
Największa świętość l #WspieramKulture
Link do bezpłatnej transmisji znajdziesz na facebooku Teatru Współczesnego: KLIKNIJ TUTAJ
"..pełny sukces osiągnął Maciej Englert reżyserujący przedstawienie. Zarówno zastosowana w tym spektaklu konwencja poetycka wsparta na daleko posuniętej umowności, jak precyzyjne wykonanie przez aktorów Teatru Współczesnego zamysłu reżyserskiego, szczerość, prostota i zapał z jakim najmłodsze pokolenie wykonawców realizowało trudne zadanie (od ról człowieczych do zwierzęcych) wszystko to złożyło się na znakomity rezultat artystyczny. W przedstawieniu tym piękną liryczną postać Marii stworzyła Marta Lipińska, zaś Jan Englert zagrał Michaja, człowieka twardego, zdobywającego zaszczyty i gorzkie życiowe doświadczenie. Ale prawdziwym filarem wspierającym cały spektakl był Henryk Borowski." Henryk Bieniewski "Stolica"
więcej
Szczegóły
