Jacek Mikołajczak
62 oddanych głosów
Od 2001 roku w zespole Teatru Narodowego. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (filia krakowskiej PWST im. Ludwika Solskiego; 1983). Aktor teatrów: Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. Edmunda Wiercińskiego(1983–1985), Wybrzeże w Gdańsku (1985–1996), Współczesnego w Warszawie (1996–2001). Współpracował z Teatrem Polskim we Wrocławiu, Teatrem Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie, Teatrem Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie, ze scenami warszawskimi: Teatrem Rozmaitości, Teatrem Scena Prezentacje, Teatrem Wielkim – Operą Narodową, a także z Teatrem Polskiego Radia i Teatrem Telewizji Polskiej.
Laureat nagrody wojewody gdańskiego za rolę François Villona w filmie Stanisława Różewicza Nocny gość na 14. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (1989). Za rolę Piotra Wierchowieńskiego w Biesach Dostojewskiego w reżyserii Krzysztofa Babickiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku uhonorowany nagrodą wojewody gdańskiego (1993) oraz Nagrodą Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1993). Laureat ogólnopolskiego rankingu teatralnego III programu Polskiego Radia za rolę tytułową w Płatonowie w reżyserii Jerzego Jarockiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1994).
więcej
Często występuje w:
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Tartuffe albo Szalbierz
Krewka satyra i bezczelność języka; aktorski kunszt i wysmakowana scenografia. Świeże spojrzenie na arcydzieło w nowym przekładzie Jerzego Radziwiłowicza.
Gorzka komedia Molière’a tak poruszyła współczesnych, zwłaszcza dewotów, że Ludwik XIV na pięć lat zabronił jej grania. Jacques Lassalle przywołuje obraz XVII-wiecznej Francji. Przytłumione światło pada na szacowne wnętrza i wykwintne stroje z epoki. Ale najważniejsi są aktorzy – prowokują na widowni śmiech, który obnaża hipokryzję, odsłania manipulacje i okrucieństwo. Okazuje się, że historia wytrawnego łgarza i demonicznego obłudnika jest wciąż aktualna.
więcej
Szczegóły
Łysa śpiewaczka
Czy granice mojego języka są granicami mojego świata? Manifest teatru absurdu reżyseruje Maciej Prus.
Smithowie, Martinowie, służąca i strażak. Mielą językiem. Pokazują bezsens codziennych rozmów, publicznych przemów. Nie potrafią wyrazić myśli i uczuć. Język rozrasta się, zapełnia cały kosmos i pokazuje jego niedorzeczność. Klasyka dwudziestowiecznego komizmu.
więcej
Szczegóły
Garderobiany
Na afiszu Szekspirowski Król Lear. Szef teatralnej trupy, dla współpracowników „Sir”, ma zagrać tytułową rolę po raz dwieście dwudziesty siódmy. Jego siły słabną. Za kulisami towarzyszy mu garderobiany Norman.
Garderobiany to należąca do współczesnego kanonu sztuka o ulotności teatru, o osobistym i artystycznym spełnieniu, o samotności, lojalności i międzyludzkich grach. W roli Sira występuje Jan Englert, Garderobianego gra Janusz Gajos.
więcej
Szczegóły
Nikt
Ktoś musi być najgorszy. Chociażby po to, żeby lepsi mogli poczuć się lepsi.
Tak bardzo wszyscy się starają. Doskonalą się, przeglądają się w innych i muszą na ich tle wyglądać korzystnie. A ten ostatni? Tło dla wszystkich? Nie poradził sobie ze sobą – jego wina. Niech się do niej przyzna. Niech się ukarze za to, że jest nikim. Tylko co bez niego zrobimy?
W melancholijnej komedii Levina zobaczymy znakomitych aktorów Teatru Narodowego.
więcej
Szczegóły
