Jacek Mikołajczak
104 oddanych głosów
Od 2001 roku w zespole Teatru Narodowego. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (filia krakowskiej PWST im. Ludwika Solskiego; 1983). Aktor teatrów: Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. Edmunda Wiercińskiego(1983–1985), Wybrzeże w Gdańsku (1985–1996), Współczesnego w Warszawie (1996–2001). Współpracował z Teatrem Polskim we Wrocławiu, Teatrem Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie, Teatrem Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie, ze scenami warszawskimi: Teatrem Rozmaitości, Teatrem Scena Prezentacje, Teatrem Wielkim – Operą Narodową, a także z Teatrem Polskiego Radia i Teatrem Telewizji Polskiej.
Laureat nagrody wojewody gdańskiego za rolę François Villona w filmie Stanisława Różewicza Nocny gość na 14. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (1989). Za rolę Piotra Wierchowieńskiego w Biesach Dostojewskiego w reżyserii Krzysztofa Babickiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku uhonorowany nagrodą wojewody gdańskiego (1993) oraz Nagrodą Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1993). Laureat ogólnopolskiego rankingu teatralnego III programu Polskiego Radia za rolę tytułową w Płatonowie w reżyserii Jerzego Jarockiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1994).
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Skóra węża
Artur Urbański reżyseruje własny dramat, którego główną bohaterką jest Ruth Berlau, jedna z najbliższych współpracowniczek i towarzyszek życia Bertolta Brechta.
Jest rok 1955. Do światowej sławy teatru Berliner Ensemble trafia młody polski reżyser Konrad Swinarski. Staje się on świadkiem niszczącego konfliktu dwu kobiet blisko związanych z założycielem teatru Bertoltem Brechtem. Obserwuje dramatyczną walkę Berlau z „pierwszą żoną” – Helene Weigel: o uwagę, uznanie, pamięć i władzę. Poznaje przejmujące historie kobiet współtworzących legendę mistrza i wielką instytucję o nazwie „Brecht”.
więcej
Szczegóły
Jak być kochaną
Przedstawienie o miłości i moralnej odpowiedzialności za drugiego człowieka oraz o mechanizmach rządzących ludzką pamięcią. Adaptacja znanego opowiadania Kazimierza Brandysa.
W trakcie lotniczej podróży do Paryża popularna aktorka wspomina trudną przeszłość. Próbuje zbilansować podjęte w czasie wojny decyzje. Wciąż ponosi ich konsekwencje. Ale czy właściwie warto wracać do przeszłości?
Spektakl stanowi adaptację sceniczną opowiadania Kazimierza Brandysa Jak być kochaną.
Prawa autorskie do opowiadania Jak być kochaną Kazimierza Brandysa przysługują wyłącznie Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego z siedzibą w Warszawie.
więcej
Szczegóły
Garderobiany
Na afiszu Szekspirowski Król Lear. Szef teatralnej trupy, dla współpracowników „Sir”, ma zagrać tytułową rolę po raz dwieście dwudziesty siódmy. Jego siły słabną. Za kulisami towarzyszy mu garderobiany Norman.
Garderobiany to należąca do współczesnego kanonu sztuka o ulotności teatru, o osobistym i artystycznym spełnieniu, o samotności, lojalności i międzyludzkich grach. W roli Sira występuje Jan Englert, Garderobianego gra Janusz Gajos.
więcej
Szczegóły
Łysa śpiewaczka
Czy granice mojego języka są granicami mojego świata? Manifest teatru absurdu reżyseruje Maciej Prus.
Smithowie, Martinowie, służąca i strażak. Mielą językiem. Pokazują bezsens codziennych rozmów, publicznych przemów. Nie potrafią wyrazić myśli i uczuć. Język rozrasta się, zapełnia cały kosmos i pokazuje jego niedorzeczność. Klasyka dwudziestowiecznego komizmu.
więcej
Szczegóły
Tartuffe albo Szalbierz
Krewka satyra i bezczelność języka; aktorski kunszt i wysmakowana scenografia. Świeże spojrzenie na arcydzieło w nowym przekładzie Jerzego Radziwiłowicza.
Gorzka komedia Molière’a tak poruszyła współczesnych, zwłaszcza dewotów, że Ludwik XIV na pięć lat zabronił jej grania. Jacques Lassalle przywołuje obraz XVII-wiecznej Francji. Przytłumione światło pada na szacowne wnętrza i wykwintne stroje z epoki. Ale najważniejsi są aktorzy – prowokują na widowni śmiech, który obnaża hipokryzję, odsłania manipulacje i okrucieństwo. Okazuje się, że historia wytrawnego łgarza i demonicznego obłudnika jest wciąż aktualna.
więcej
Szczegóły
Nikt
Ktoś musi być najgorszy. Chociażby po to, żeby lepsi mogli poczuć się lepsi.
Tak bardzo wszyscy się starają. Doskonalą się, przeglądają się w innych i muszą na ich tle wyglądać korzystnie. A ten ostatni? Tło dla wszystkich? Nie poradził sobie ze sobą – jego wina. Niech się do niej przyzna. Niech się ukarze za to, że jest nikim. Tylko co bez niego zrobimy?
W melancholijnej komedii Levina zobaczymy znakomitych aktorów Teatru Narodowego.
więcej
Szczegóły
Miłość na Krymie l #WspieramKulture
Link do bezpłatnej transmisji znajdziesz na facebooku Teatru Współczesnego: KLIKNIJ TUTAJ
"Nie ulega wątpliwości, że "Miłość na Krymie" w reżyserii Erwina Axera jest jednym z nielicznych jasnych punktów mijającego sezonu teatralnego w Warszawie. To poważne przedstawienie, ze świetną rolą Zapasiewicza, cieszące się ponadto sukcesem u publiczności."
Andrzej Wanat
Teatr nr 6, czerwiec 1994 r.
"Akt pierwszy, utrzymany w klimacie czechowowskim, dzieje się w roku 1910, akt drugi - w 1928, trzeci zaś - we współczesnych nam czasach rozpadu sowieckiego imperium. Bohaterką sztuki jest historia i to pisana przez duże "H" - powstanie oraz upadek jednego z dwóch wielkich totalitaryzmów XX wieku. Ale na tle epickiej, rozległej perspektywy Mrożek rysuje zarówno jednostkowe losy ludzkie, jak i wizerunek tytułowej miłości - którą uosabia Tatiana - jako siły niezniszczalnej, wręcz matafizycznej. Drugą niezwykle ważną postacią dramatu jest Zachedryński, inteligent, który najpierw próbuje zdystansować się wobec Historii, a potem służy systemowi, by w końcu paść jego ofiarą (zostaje zesłany do łagru).
W warszawskim Teatrze Współczesnym ta właśnie, bogata psychologicznie postać jest spoiwem spektaklu. Gra ją wspaniale Zbigniew Zapasiewicz, który pokazuje zarówno wrażliwość i rozumność Zachedryńskiego, jak też jego skłonność do konformizmu.
To przedstawienie, w reżyserii Erwina Axera i scenografii Ewy Starowieyskiej,
w ogóle odznacza się wysokim poziomem aktorstwa, do czego zresztą
od dawna przyzwyczaił nas Teatr Współczesny."
Barbara Osterloff
Twój Styl nr 9, wrzesień 1994 r
więcej
Szczegóły
